Laugardagur fyrir Páskadag.

Ég eyddi mánudegi og þriðjudegi í höfuðborginni, hitti nokkra vini mína, fór í Hugarafl og þvældist smá. Ég gisti hjá Írisi minni í Ljósheimunum, en á mánudagskvöldið komu þær Arna mín og Fanný systir Írisar til okkar og áttum við skemmtilegt kvöld saman.
Nú leiðin lá heim seinni part þriðjudags og komu María og strákarnir með okkur austur aftur.
SJúkraþjálfun á miðvikudeginum, þar brotnaði ég.... magnaður andskoti hvað þetta kemur alltaf aftan að manni þessi vanlíðan, stundum líður mér vel og stundum hrynur heimurinn. Ég finn reyndar þegar heimurinn er að hrynja, þá fer fólk að fara í pirrurnar á mér mér og mikið ómögulegt í kringum mig. Eftir tímann hjá Mariu sjúkraþjálfa þá fer ég heim og legg mig, gjörsamlega búin á því á sál og líkama. Legg mig um 4 og vakna 7, geri þá aspassúpu og smyr brauð, gef liðinu að borða og svo um 8 fer ég upp í aftur og vakna á fimmtudag... leið betur.
Ég er þreytt, ég er orkulaus, stundum er ég döpur...... ég VEIT að þetta á allt eftir að lagast.
María og Rúnar fóru til Reykjavíkur áðan og ætla út að borða og svo á Mercury show (held ég). Á meðan ætla ég að passa ormabobbana mína, með hjálp Kormáks.
Þegar Oliver vaknar, er ég búin að plana labbitúr og svo borðum við snemmbúinn kvöldverð á Kanslaranum, ætla að bjóða öllum strákunum mínum í pizzu og svo bara heim.
Vonandi líður mér betur eftir hressandi göngu með öllum strákunum mínum.
Sit hér með þvílíkan nánast fýlusvip, er samt ekki í fýlu.... finnst bara ekkert broslegt. En það breytist, ég veit það......

Vonleysi og uppgjöf....... ok, með öðrum orðum "vælustatus"

Hvernig stendur á því að þegar eitthvað er að hrjá mann, það getur það aldrei verið eitthvað eitt.... !??!?! Maður spyr sig, kannist þig við þetta ?
Ég hef verið að finna fyrir dofa í tánum og á ristinni á hægri fæti undanfarna daga/vikur, og hef velt því fyrir mér hva í andsk... þetta væri. Svo er ég búin að vera alveg frá í skrokknum um helgina, búin að lifa á sterkum verkjalyfjum til að komast í gegnum dagana. Í vinnunni í dag var ég nýbúin að taka skammt 2 af verkjalyfjum á vinnutíma, þá byrjar hægra lærið á mér að dofna..... ég er svo ekki sátt, ég þori að hengja mig upp á það ég sé komin með 6 brjósklosið mitt. Hvað er að ?? Hvers í andsk... á ég að gjalda í þessu eymdarlífi mínu ??
Heyrði í mömmu í símann áðan þegar ég kom heim úr vinnunni og auðvitað fór ég bara að væla..... þetta er ekki eitthvað sem að ég er að höndla akkúrat núna þegar andlega heilsan er svona.
Nú þegar allir á heimilinu eru farnir að sofa og þögnin orðin svona mikil, þá er eins og það sé kveikt á hausnum á mér og hugsaðnir fara af stað og það ekki hægt, hausinn er kominn á fullt. Ég er leið, ég er döpur, mér finnst ég óhamingjusöm, mér líður bara hreinlega ekki vel. Mig langar ekki að vera svona, mig langar í vellíðan og LÍF !!!!
Ég veit að ég veð úr einu í annað, en það er bara hausinn á mér sem er svona, ég er að hugsa um allt í einu.
Þarf að fara snemma á fætur í fyrramálið, Reykjavíkurferð á morgun. Fer í viðtal í Hugarafli á morgun og svo aftur á þriðjudag og svo heim aftur á þriðjudag.
Get ekki hætt að hugsa um þetta vonleysi mitt, ég er ekki að nenna þessu. Hvað get ég gert til að komast út úr þessari krísu, þessu þunglyndi, vonleysi, verkjum, óhamingju, síþreytu og öllu hinu sem er að hrjá mig.... hvað get ég gert til að auka orkuna hjá mér, mig vantar svo mikið orku., Hvað get ég gert til að fá meiri orku ??
Hætt í bili......

Þreytt laugardagskvöld.

Það var gott að komast að vinna í dag, en aftur á móti er skrokkurinn ekki sammála mér. Hann er gjörsamlega að fara með mig, María kom með verkjlyf til mín í vinnuna. Ég finn það líka að ég er svo orkulaus að ég vinn hægt, ég elda ekki hægt, en ég þarf minn tíma í að þrífa eldhúsið og finnst skelfilega erfitt að skúra ´.þó að þetta sé nú ekki stórt pláss.
Það er ennþá depurð í mér, finn ekki mikinn tilgang í neinu og mér finnst það sorglegt. Lífið hefur alltaf tilgang, en þegar það er svona depurð og einhver innri sorg í manni þá... æi veit ekki, finnst ég svo flöt eitthvað og ómöguleg.
Ég er að vonast til að fá aukna orku úr "super green" sem ég er að taka, svo er ég byrjuð á Omega 3 aftur, rálagður dagskammtur er 3 töflur, en ég tek 5-6 töflur. Þunglyndissjúklingar eiga að taka stærri skammt. Vona bara að þetta taki ekki mjög langan tíma að virka.
Ég veit að þetta fylgir veikindunum mínum, en ég er eitthvað svo óhamingjusöm.... vá er að missa mig í sjálfsvorkun og væli núna, sorry. Nei, ekki sorry, ég er að skrifa þetta hérna fyrir mig til að létta á mér, þetta er ekki skrifað fyrir ykkur, en þið megið svo sem alveg lesa þetta ef að þið viljið, það er ykkar tími sem þið eyðið ekki minn.
Mér finnst endalaust eitthvað að mér, mér finnst maður hafa eilífðar áhyggjur af öllu, alveg sama hvað er. Ef að maður heyrir eitthvað sorglegt, eða slæmt, einhver á erfitt, einhverjum líður illa, einhver er með vandamál.... alltaf þarf ég að taka það inn á mig, þó að ég geti ekkert gert í málunum. Ég held að ég sé þessi sem að vill bjarga heiminum..... kannski þess vegna er geðið mitt svona, þetta hvílir allt á mínum herðum .....
Ég er ferlega örg núna, pirruð og bara ómöguleg. Langar að öskra og grenja, en get ekki grátið og vil ekki öskra þá vakna ormabobbarnir mínir og María mín.
Held að ég hætti núna, er búin að drekka magnesíum-ið mitt og þá ætti maður að fara að skríða undir sængina sína og kúra hjá Hjörleifi mínum.
natten natten.....

Losun og ekki losun....

Stóri ömmuMússinn minn svaf uppí hjá mér í nótt og byrjaði að vekja mig fyrir 6 í morgun... það var ekki alveg á dagskránni hjá mér, enda gat ég ekki vaknað, alveg sama hvað ég sagði honum að fara og vekja mömmu sína, þá sagði hann bara nei...ok, hann fór fyrir rest og kom tili baka og sagði "Oliver er uppí hjá henni" og svo hélt hann áfram að reyna að vekja mig. Bakið var að drepa mig, var með verki í spjaldhryggnum og fram í lífbein, djö var það vont. Skreið fram rúmlega átta, María skellti í hafragraut handa strákunum og svo var liðinu bara hent út í garð með bolta og auðvitað fóru mamma og amma með. Svo lá leiðin í búðina að kaupa laugardagsnammi, þegar við komum heim þá fór María með strákana til pa og ma og ég fór inn tók verkjalyf og henti mér í rúmið, klukkutíma seinna þá var ég orðin allt önnur, mikið betri.
Ég er flöt... depurð í mér, langar ekki að brosa. Veit að Róm var byggð á einum degi..... ég verð sem sagt ekki heilbrigð á einni nóttu (Vá spekin alveg að brillera, ætti kannski að verða listamaður og gefa út spekibók).
Ég verð nú eiginlega að viðurkenna það að vera með Maríu í heimsókn núna er eiginlega lúxus.... það er verið að elda á heimilinu og það er ekki ÉG !!!! Hér er María að matreiða marineraðar grísakótelettur, hlakka til að borða og njóta þess að láta elda ofan í mig án þess að það sé einhver með kokkahúfu og þurfa að borga yfir það.
Ég er að fara að vinna á eftir og ég hlakka til... held að ég hafi ógeðs mikið gott af því, komast út úr húsi og vera virk. Mér finnst gaman að vinna, finnst gaman að elda, elska þegar það er mikið að gera, þegar það er álag í vinnunni.... þá líður mér best. Eða þá leið mér best, það er víst ekki að gera sig lengur, get unnið svo lítið skrokkurinn er orðinn svo ónýtur, held að það sé líka eitthvað sem er að draga mig niður. Að þurfa að viðurkenna að ég get ekki unnið eins og motherfucker.... reyndar mörg ár síðan ég gat það, en vil ekki sjá og vil ekki viðurkenna að ég geti ekki unnið eins og áður...
hætt þessu væli og farin að gæða mér á hádegismatnum (sem var eldaður ofan í mig).

Losun 3 frá þessari klikkuðu...

Ég vaknaði við símann í morgun rúmlega hálf tíu, dóttir mín hringdi....var ekki alveg að meika það, langaði sko að sofa miiiiikið meira. Varð að snáfast á fætur, Reykjavíkurferð framundan.
Hugarafl er í Borgartúninu við hliðina á Maður lifandi, þannig að ég byrjaði á því að fara í þangað áður en ég fór í Hugarafl, ákvað það vegna þess að ég gæti þess vegna verið útgrátin eftir viðtalið við Auði og langaði ekki að fara að versla rauðeygð og bólgin.
Viðtalið gekk vel, tók eitthvað um klukkutíma. Það er gott að tala við Auði, hún vill meina að ég sé í bata þar sem ég er miklu meðvitaðri með sjúkdóminn, þá erum við að tala um síðan ég veiktist síðast.
Það var gott að komast í Hugarafl, ég fann hvað ég hef saknað allra... fyrir utan það þá þekkti ég nú ekki helminginn af fólkinu þarna, en fékk knús og kossa frá þeim sem ég þekkti.
Ég á að hitta Auði aftur á mánudag og þriðjudag, yfir helgina verð ég að virkja mig eitthvað eins og með hreyfingu og jafnvel að hitta fólk. Reyndar verð ég með fólki alla helgina þar sem að frumburðurinn og ömmuormabobbarnir mínir ætla að vera hjá mér um helgina og finn ég strax fyrir notarlegri líðan að fá þessi elsku Gull til mín, er búin að sakna þeirra mikið.
Ég grét út í eitt í gær, en það er eins og það sé búið að setja tappann í aftur... ég er ekki sátt við það, ég veit að ég þarf að losna við meiri tár. EN það kemur vonandi fljótlega.
Keypti í dag omega 3 og er byrjuð á því aftur og tek D-vitamin, er búin að eiga það lengi en gleymdi bara svo oft að taka það.
Mér líður betur í dag en í gær.... en ég veit betur, þetta er á meðan það er einhver í kringum mig. Fer að vinna um helgina, veit að það á eftir að hjálpa mér að vera soldið virk. Gott að hafa einhvern tilgang.
Ég hljóma ánægð og jákvæð í dag..... ekki samt láta gabbast, gæti verið öfugt blogg á morgun, eða hinn..... en er á meðan er.
Ætla núna að búa mér til sodavatn í soda stream tækinu og kreista eina sítrónu út í sötra yfir sjónvarpinu með Maríu minni.
Eigið gott kvöld.

Útrás 2 frá þessari geðbiluðu...

Þetta er búið að vera langur dagur af eymd og volæði, átti að vera á Rauða Kross hitting í dag, en langaði ekki tiil þess. Eftir að Rauði Krossinn var búin kom Chynthia mín til mín, en hún er með RKÍ hérna á Hellu, yfirsjón með sjálfboðavinnuna. Þegar hún kom og tók utan um mig, þá auðvitað kom flóðið.... það er gott að tappa aðeins af tárakirtlunum, en kommon.... það er ekki þar með sagt að það eigi að þurrka þá upp, er sko búin að vera vælandi öðru hvoru eftir að hún fór.
Síðan hafði ég samband við Hugaraflsmeðlim og fékk smá ráð sem varð til þess að ég er búin að fá tíma hjá Auði Axels í Hugarafli á morgun, en hún hefur haldið utan um mig og mín mál þegar ég stundaði Hugarafl á meðan ég bjó í Rvk. Hún hjálpaði mér mikið í innlögnum mínum 2010/2011 á geðdeild.
Pa og Ma fara í borgina á morgun og fer ég með þeim. Ég er svo fegin að ég er að fara að hitta Auði..... það er eins og það sé strax einhver léttir, veit samt ekki alveg af hverju.
Annars er dagurinn aðallega búinn að fara í það að liggja í rúminu og horfa út í loftið inni í herbergi, bara liggja í rúminu. Stundum að grípa í bók og lesa, en ég hef ekki hugmynd um hvað, hugurinn er svo mikið á flandri núna, hann getur ekki verið kyrr.
Er svo mikið að hugsa hvort að ég ætti að fara upp á Lansa og sjá hvort að ég fái viðtal, en tilhugsunin um alla þessa bið þar dregur úr því að ég vilji leita mér hjálpar og hugsunin um að Tómas Zoega taki á móti mér get ég ekki höndlað. Það getur verið að hann hafi hjálpað mörgum, en ekki mér og ég vil ekki lenda hjá þeim manni.
Æi, veit ekki hvað ég á að gera, ætli ég byrji bara ekki á því að ræða við Auði og sjá um hvað verður rætt.....
Þetta blogg er eiginlega bara vangaveltur og hugsanir, bara smá losun fyrir mig..... ætla að fara að koma mér í rúmið, þó að húsið sé á hvolfi (aðeins of ýkt) þá verður það bara að vera það, ég get ekkert gert. AMEN.

Losun frá geðveikri kvennsu.

Byrja ég enn og aftur, núna er geðið greinilega eitthvað að hrjá mig annars væri ég ekki að henda inn hérna línum
Vil byrja á því að segja að ef að þú hefur fordóma gagnvart geðsjúkdómum, já eða sjálfsvorkunn, kvarti, kveini og væli, hættu þá að lesa hér.
Þið sem þekkið mig vitið náttla að geðið er eitt af því sem hrjáir mig og finnst mér betra að losa og fá útrás á svona stað heldur en að tala við einhvern, þá fer ég bara að væla og það finnst mér erfitt, sérstaklega af því að það er erfitt að stoppa ok.... líka af því að ég er með einnota linsur og þá flæða þær útúr augunum á mér og eru ónýtar og vitið þið hvað þær kosta ??
Jæja, ég var orðið að eins veik þegar ég var að vinna núna eftir áramót, var orðin þreytt, illt alls staðar og tæp á geði, lét ýmislegt bitna á fólki algörlega að óþörfu, eðlilega hefði ég bara rætt hlutina ef að þeir færu í taugarnar á mér. Nú svo minnkaði vinnan afutr og ég fór 2-3 vikna frí (er ennþá í því), nú eftir nokkra frídaga og ég taldi mig vera búin að jafna mig, fór mér að líða GEÐVEIKT vel (enda er ég GEÐSJÚKLINGUR) ég var samt ekki sátt, það er ekki eðllilegt að líða svona svakalega geðveikt vel allt í einu..... ég get samt ekki verið komin í maniu af því að það er svo langt síðan að ég fór í maniu, ég hlýt að vera komin yfir það hugsaði ég. Mér líður bara svona svakalega vel, æðislegt þetta var geggjað, ég prjónaði nokkur pör af inniskóm, fór yfir í hollustuna, tók allan sykur út, allt brauð, allt gos... missti mig, fékk að heyra að ég væri öfga.... ég fór að hugsa smá, eftir smá hugsun.... shit fokk damn.... vá hvað ég er öfga, en ég ætla samt að hætta í sykrinum, missti 1.8 kg á einni viku og ég blómstraði af endalausri hamingju.
Svo skeði það bara ALLT Í EINU...... reiðin, pirringurinn, óhamingjan, svefnsýkin, þreytan og ALLT skall á.
Þetta var sem sagt ekki hamingja og vellíðan, þetta var MANÍA og hrunið eftir maniuna skall á, alveg eins og einu sinni. Auðvitað hugsaði ég, ég hefði mátt vita þetta, átti ekkert að lifa í voninni um að þetta væri hamingja.
En ég er fullkomnlega meðvituð hvað er framundan og ég verð að berjast á móti, verst finnst mér að þurfa að nota grímuna, en ég verð að gera það sérstaklega á heimilinu gagnvart syni mínum.
Það var hringt frá sjúkraþjálfun í morgun og tíminn sem ég átti klukkan hálf 2 var felldur niður að sökum veikinda, vá ertu að djóka í mér.... mér fannst það geggjað, þá þarf ég ekki að fara á fætur í dag.
Ég skrapp í skotferð með vinkonu minni til Reykjavíkur í gær, og á meðan hún var hjá lækni þá sat ég í Mjóddinni og hitti þ.á.m. tvær vínkonur mínar, það var æðislegt. Að komast í burtu og líka að hitta þær. Á leiðinni svo austur aftur, þá segir vinkona mín frá konu sem var dáin og ég vissi ekki af því, hún hafði dáið í vikunni áður og enginn sagt mér það...... þá braust út reiðin og pirringurinn og allt sem því fylgir, mig langaði að öskra.... þarna losnaði tappinn, þurfti eitthvað til að hafa ástæðu til þess að fá útrás, þar sem ég virtist ekki geta verið reið út í eitthvað sem átti það ekki skilið, þá fékk ég afsökun þarna.... veit ekki einu sinni hvort að þið skiljið hvað ég er að segja, kannski jú þið sem að þekkið þennan sjúkdóm.
Nú þegar við erum rétt fyrir utan þorpið, þá koma tár.... ég kjáninn ég, reyndi að halda þeim aftur, auðvitað átti ég ekkert að gera það, ég átti að fá útrás, en vildi ekki koma heim og sonurinn myndi sjá mig útgrátna, ég hugsaði ég á eftir að grenja í allt kvöld. Það skeði ekki, tappinn er kominn í aftur og ég veit ekki hvernig ég á að ná honum út, veit bara að það verður að gerast ef að ég á að geta unnið á þessari reiði minni.
smá losun búin.....hefði nú alveg þegið smá tár, en við fáum víst ekki alltaf það sem við viljum. Svona er þetta líf og við lifum því eins og það er.
Kv. sú pirraða með tappann.

Svenfleysi og lyf sem gera ekkert.

Sorry... byrja ég enn. En enginn er skyldugur til að lesa um líðan mína né annarra. Síðasti nótt var nánast svefnlaus og dagurinn erfiður, en ég er með kvíðatöflur sem eiga að slá á kvíðann, þær eru bara ekki að virka. Fór með vinkonu minni i mæðrastyrksnefnd í dag og ég hefði alveg eins getað skotið mig í hausinn.... það var svo mikið af fólki að ég var ekki að höndla það. Var samt megnið af deginum í Hugarafli og er það frábær staður sem að hefur hjálpað mér og mörgum öðrum, hann er til staðar í Mjóddinni og er á móti gleraugnabúðinni þar. En mér leið ekki vel í dag og sagði ekki mikið, kom heim um hálf 7 í kvöd og kvíðinn var að ganga frá mér, hringdi í fólk til að reyna að draa úr kvíðanum, en það stóð ekki lengi yfir. Hélt að ég væri að flippa yfir hérna í gæfkvöldi. Ég tók mér 2 róandi töflur og ég held að ég hafi gert allt of mikið af því í gærkvöldi, en þessi helv. kvíði fór ekki. Innbyrgði nokkrum i við bót og svo svefntöflur líka....... náði að sofna um hálf tvö og er svo vöknuð um 4- hálf 5 aftur.... þetta er við bjóður, veit ekki hvað ég á að gera..... ég þarf að bíða fram að næsta mánudag, þá á ég von á því að geðlæknirinn minn sem ég er kominn með hringi í mig, ég verð að fá einhver geðlyf, ég hef ekki verið svona, ég hef ekki verið lyfjalaus og ég get ekki verið svona.... ég er svo ósátt við þennan lækni á geðdeildinni sem að ég eyddi tíma með megninu af nóverber í og fyrstu vikunni af desember,

Var útskrifuð i fyrradag...... ég veit að Guð er að hjálpa mér, annrs væri ég ekki hér,

það er svo allt of mikið af vieku fólki i þjóðfélaginu sem að þið hafið ekki hugmynd um, ástnadið er svo skelfilegt, og það er svo sannarlega ekkert eða lítitð gert itl að hjálpa þessu fólki og það sem verra er, það er það að margir þora ekki að leita sér hjálpar þar sem það er yfirfullt af skömm og er með fordóma gagnvart sjálfu sér.......

Er of ör núna til að geta skrifað meira.......

Hjálpið þeim sem minna mega sín, reynið að halda ykkur fra´fordómum gagnvart andlega veiku fólki, á þessum tíma þurfum við virkilega á hjálp og hlýju að halda.

Útskrifuð af geðdeild.... hve lengi ? Er ekki reddí í lífið, sérstaklega svona rétt fyrir jól

Átti ekki góðan dag í gær, hann var fullur af kvíða, með hausverk, ógelði og hjartatruflunum. Svaf vibba illa upp á deild í nótt og grenjaði nánast frá því ég kom fram klukkan 7. Þá er minn tími til að faa út og reykja mínar4-5 sígó. Þar byrjaði gráturinn.... kvíðinn er hreinlega að ganga frá mér, þetta er svo langt frá því að vea auðvelt. Mér var gefin róandi í morgun áður en læknaviðtalið var, þ.e.a.s. áður en ég var útskrifuð, tók svo 2 róandi þegar ég komst þar út rétt fyrir hálf 11. María sótti mig eins og alltaf, skile kki af hvejru hún er ekki búin að gefast upp á mér. Jæja, fórum í fjöæskylduhjálp, þær redduðu mér og syni mínum klippingu á hárgreiðslustofunni Barbafín eða eitthvað álíka. Fórum þaðan í Mjóddina og María skildi mig eftir þar, fór í viðtal hjá féló (auðvitað grenjandi) en sagði henni að ég treysti mér ekki til að vera loengi í þessu viðtali, svo við fórumj bara yfir þetta sem liggur mest á. Fór svo yfir í Hugarafl og sat þar auðvitað og kvartaði og kveinaði og grenjaði, náði að hanga þar til 4, tók 2 róandi , skellti mér í strætó og heim. Hér heima er allt í rúst, allt í kaos, hérna inn var greinilega hent inn sprengju, en mér er skít sama, ég fór í bælið og er í bælinu og tölvunni til skiptist og reyki út í eitt.

Er ekki að fatta þetta batterý, ég er útskrifuð af geðdeild,..... lyfjalaus, geðlælknirin þar vill ekki setja mig á lyf, held að hann halda að það sé best fyrir mig að la´ta henda mér út lyfjalausa út í myrkrið, jólin framundan, stressið, kvíðin....... allt.... er ekki viss hve lengi ég höndla þetta.

Ég veit að ég hef verið að biðja ykkur um stuðning og ég ætla að reyna það i síðasta skiptið hérna. Þeir sem mega missa eitthvað þigg ég, ég veit að það er fullt af fólki sem hefur nóg, en málið er líka að margt smátt gerir eitt stórt.

ætla að reyna rúmið einu sinni enn.....

rkn. 0303-26-6334

knt 251271-4539

 

23 geðdeildardagar og 18 dagar til jóla....F*** ég fæ kvíðakast við tilhugsunina.

Jæja, er heima í næturleyfi en þetta er ekkert að gera sig. Þetta er fimmta skiptið sem ég kem fram og ég er bara búin að gefast  upp á því að reyna að sofa. Annars var dagurinn baaaara góður, svaf út í gærmorgun alveg til hálf átta og lagðí mig svo aðeins aftur. María, Kormákur, Hjörleifur og  Oliver komu og sóttu mig (alltaf yndislegt að fá stóðið til sín, elska fjöslskylduna mína mikið), jæja við fórum heim til Maríu og vorum þar í ágætis tíma og svo fórum við heim, Maggi kom til mín og var hjá mér fram að kvöldmat. Við Kormákur elduðum kjúkling í kvöldmat með sallati og kpkteilsósu og hann stökk eftir frönskum í Wilsons og drukkum jólaöl með.Þetta fór reyndar alveg vibba illa í magann á mér og ég deitaði Hr. Gustavsberg og ældi eins og múkki.

En nóttin er bara ekki að gera sig, fimmta skiptið sem ég kem fram og núna er ég búin að gefast upp á því að reyna að sofa meira. Kannski er þetta kvíði fyrir því að verða útskrifuð í vikunni, hræðsla við því sem fram undan er. Jólin eru að koma og ég að fara út í lífið skítblönk og hrædd, drullusmeyk við jólin og ekkert nema blankheit..... ég veit að jólin koma hvort sem ég vil eða ekki og ég veit að við verðum með jólamat, ég er búin að sækja um jólaaðstoð hjá hjálparstofnum kirkjunnar. En það er bara ekki nóg að vita að það sé jólamatur, ég er bara kvíðin, hrædd og stressuð... Veit ekki hvernig ég á að losna við það, veit ekki hvort að það sé út af því að ég er ekki á neinum geðlyfjum... veit ekki hvers vegna.

Að vera án geðlyfja vedur bara hjá mér kvíða, ég hef ekki verið lyfjalaus svo lengi og ég veit ekki hvort að ég höndli það, og ég held að ég sé að koma í veg fyrir að höndla það bara við .þessa tilhugsun um að vera lyfjalaus...... andsk.... núna er þeta bara orðið eins og hringekja hjá mér, ég pikka í hringi...... æðruleysisbænin verðum að vera í huga mínum á tveggja mínútna fresti held ég.

Á að vera mætt upp á geðdeild klukkan átta, í læknaviðtal. úffffff geðlæknirinn segir örugglega, þú ert fín,. farðu heim bæ, chao, síjú, hef a næs dei  og gleðileg jól.

Skriðin undir sæng aftur áður en tærnar frjósa fastar við gólfið, kúra og bíða eftir fótaferðatíma. Vekja þá Kormák, gefa honum morgunmat og henda honum í skólann um leið og ég tek strætó.

ok... bæ í bili elskurnar. plís, pray for me.