Breiðholtsbúinn...

Jæja... hablaha... 3 andvökunætur komnar í röð, þetta væri allt í lagi ef að ég væri virkur alkohólisti, en ég er óvirk. Það er eini tilgangurinn sem að ég sé með að vaka á nóttinni það er að vera í ýmiskonar neyslu. En það er líðin tíð og mín leið liggur ekki þangað einu sinni enn. Held að minn tími sé kominn þar, alla vega í þessu lífi. Maður veit aldrei hverju maður tekur upp á í því næsta.... þ.e.a.s. ef að það er til næsta líf.

Ég skeit í deigið í dag....... ég ætlaði að nota bloggið til að fá útrás, bulla, losa um og allt það, í staðinn fyrir að ergja fb vini mína (sem að ég held að fari fækkandi) en skiptir mig engu. Ég fékk smá útrás á facebook og skrifaði smá rumsu og fattaði svo að hún hefði frekar átt að lenda hérna, þannig að ég bara get örugglega tjáð mig eitthvað meira hérna. 

Ég hringdi á Lansann í dag til að sjá hvar ég stæði varðandi að hitta tauga/heilasérfræðing, þar sem að heimilislæknirinn sendi mænumyndirnar á hann og það var 4 okt...... allt of langur tími, er alveg að gefast upp á þessu helv... jæja, ég hringdi a.m.k. og hefði betur gert það fyrr, þar sem ð hann er farinn í frí til 3 nóv.... semsagt, ekkert að gerast í mínum málum næstu daga. Sem þýðir það að ég held bara áfram hérna.

Ég náði að afreka eitthvað í dag.... í fyrsta lagi, fór ég á fætur :D Reyndar um hálf 3. Ég fór í göngutúr með Ránina mína, fór í Bakarí,Olís og Búðina en gleymdi apotekinu sem þýðir að ég VERÐ að fara út aftur á morgun. Nema ég finni einhverja leið til þess að komast hjá því, sjáum hvernig morundagurinn verður. Einn dag í einu, er það ekki ;)Annars er bara rólegt kvöld hjá mér, kem engu í verk frekar en vanalega, hangi bara inni í tölvunni, fer reglulega á kamarinn. Kormák ekki heima, hann skellti sér á ball á Hvolsvelli, annars er enginn munur á því hvort að hann sé heima eða ekki, það fer ekkert fyrir. Jú kannski smá þegar stofan er full af unglingum, en þá fer ég bara inn í herbergi í tölvuna eða legg mig.

Hvað ætli ódýrasta vikan á Heilsuhælinu í Hveragerði kosti ? Mikið held ég að ég hefði gott af því að skella mér þangað í einhvern tíma, vinn bara í HH og skelli mér. Ekki væri verra ef að maður finndi eitthvað mannsefni þar í leiðinni  Nei, held ekki. Held að ég hafi það bara þokkalegt svona ein, ekki nema ég finni einhvern alvöru.... þegar ég skrifa þetta þá átta ég mig nú á því að ég þekki nokkra..... en ætli ég sé ekki bara svona mikið chicken eða karlmenn halda að ég sé grybba... það er nú reyndar búið að bera soldið á grybbuskapnum mínum undanfarnar vikur, en alls ekki á öllum, samt flestum. Ég er ennþá á þeim stað að ég hata fólk, það er bara eitthvað sem ég skil ekki af þvi að ég er líka að tala um vini, fjölsk.... fólk sem ég elska og þykir vænt um. Ég bara hreinlega veit ekki af hverju það er, kannski af því að ég er á hnefanum.. það er trúlegast, það eru bara allir fífl, það er bara málið. Ég bulla úr einu í annað, þetta veltur bara upp úr mér, skrifa bara stanslaust út í eitt, nema þegar ég þarf að sækja meira kaffi og það þýðir að ég er líka alltaf að deita Hr. Gustavsberg.

Ég fékk gefins kommóðu í dag, ég er ekkert smá happy með hana, takk elsku Unnur mín og  svala mín, <3 Á reyndar svo von á annari gefins lítilli, þá ætla ég að vona að ég sé komin með nóg fatapláss, það er ekki of mikið af því á þessu heimili. Takk fyrir það elsku Vigdís mín <3 Það er reynda eitt ekki nóg og gott.... mig vantar orku í að raða, breyta og bæta. En helgin er framundan, og ég get ekki legið í bælinu um helgina af því að Kormákur fer suður og ég vil ekki að Rán geri síðnar þarfir út um allt hús, þannig að ég fer víst örugglega á fætur og þá umsný ég heimili mínu og skelli mér á breytingaskeiðið.

Núna er ég að velta því fyrir mér að klæða mig aðeins betur, er frosin hérna inni. En ég ætla að kíkja hérna nokkrum húsum ofar á Bestuna og kannski grípa með mér prjónana, ef að ég nenni. Verð örugglega með þessar legghlífar það sem eftir er ævinnar er svo löt að prjóna, en þá læt ég bara jarða mig í þeim.

Nóg í bili..... takk fyrir lesið ef að þið nenntuð ;) 

Hafið þið gert ykkur grein fyrir því hve stutt er til jólanna...... þau eru bara alveg að fara að skella á og þá verð ég líka árinu eldri, ekki spennandi,. Finnst mér ég alveg eldast nóg og hratt, fá bara Fidel Kastró til okkar til að fresta jólunum, væri sko alveg til í það, er hann annars ekki lifandi ennþá ? Hvað heitir bróðir hans sem tók við af honum, var það ekki Raol Kastró ??? Kannski er hann alveg jafnklár í að fresta jólum, hver veit. Ég held að ég sé með rugluna núna, svaf ekki dúr í alla nótt. Það er svo sem ekkert nýtt.

Þetta var öðruvísi andvökunótt, ég fór inn á síðu á facebook þar sem fólk getur hent inn einhverju gríni og var að kommenta og taka þátt. Fékk svo skilaboð frá einum sem var þarna, og endaði þetta bara með spjalli, þannig að þetta var eiginlega bara skemmtileg andvökunótt hehehehe tók inn sterk svefnlyf, og róandi eins og ég þarf stundum að gera, en það hafði engin áhrif, gat ekkert sofið ,velti mér bylti til klukkan 6, þá henti ég mér bara í sturtu, setti svo í þvottavél, fór út í garð með Rán að láta hana pissa, gaf henni og Kisi Minni að borða. Mér líka, fékk mér banana og latte. ætla eimitt að stökkva aðeins frá núna og ná mér í annan Latté ;)Allt annað lif, mér er svo kalt að ég held að ég eigi eftir að klára alla pokana, ætli þeir séu ekki um 15 sem ég á eftir... bull bull bull skrifa ekkert nema eitthvað andsk... bull. Ég verð oft svo pirruð og kalt ef að ég fæ ekki almennilegan svefn, kem engu í verk og allt ómögulegt.

Það er búið að vera svo mikið af veikindum og andlátum í kringum mig síðustu mánuði að það er eitthvað sem fær mann aðeins til að hugsa, ég er með mína sjúkdóma, þunglyndið finnst mér mjög erfitt, en það eru svo margir sem ekki skilja það og líta á mann sem aumingja og þegar allt þetta í kringum okkur er að gerast þá líður mér eins og ég sé bara að væla, finnst eins og ég hafi ekki rétt á að tala um eða kvarta undan mínum sjókdómi/um. Þó að tveir að mínum sjúkdómum geta verið hættulegir. Alkahólistinn endar með geðveiki eða dauða ef ekkert er gert í málunum, það er bara staðreynd, ég er geðveik, það er hinn sjúkdómurinn sem ég er að tala um og hann getur líka leitt til dauða....... þið sem þekkið mig, þekkið hina sjúkdómana mína. En held að þeir leiði nú ekki til dauða, jú kannski sykursýkin ef að ekkert er gert í málunum, en ég er náttla að því, ég er að sprauta mig og taka eina töflu á dag við því. En ég er náttla líka að taka geðlyf, en stundum eru þau bara ekkert að gera fyrir mig, eins og þegar ég fer gjörsamlega í drasl líkamlega, þá leiðir það beint upp í haus og þar með dregst ég smátt og smátt niður þangað til ég er búin að finna mína djúpu holu sem ég vil helst bara vera ein í , í friði, algjörlega í friði. 

Athyglisbestur og einbeitingaskortur er eitthvað sem hefur hrjáð mig alla tíð, en ég vil ekki rítalín eða conserta við því, það vita allir hvernig það endar. En aðalmálið er það nú bara að ég þarf ekkert á því að halda, þetta er eitthvað sem að ég hef lifað með alla ævi og maður lærir það, ég get t.d. ekki setið ráðstefnur, fundi, grúbbur, námskeið og annað slíkt, ég dett út, hætti að heyra og svo bara sofna ég...... hehehehe sem er í rauninni ekki fyndið þar sem að ég er manneskja sem kann sko að hrjóta og það er ekki að passa inn í svona aðstæður. Tiltekt er erfið fyrir mig, ég er kannski að taka til inni á baði og finn eitthvað sem að á að vera í eldhúsinu, þá fer ég með það þangað og byrja þá bara að taka til inni í eldhúsi og finn eitthvað sem á að vera í stofunni og þá fer ég að taka til í stofunni, svo tek ég mér hvíld í smátíma sem endar með klukkutíma lámarksstoppi í tölvunni. Ég get ekki gert eitt í einu, verð að vera út um allt ef að ég er að gera eitthvað.

Ég er enn að hugsa um þennan mann sem ég var að spjalla við í gærkvöldi/nótt, það var mjög gaman að spjalla við hann, en þið vitið það reyndar að ég tala mikið hehehe en hann fékk orðið alveg stundum sko,  hann vill spjalla við mig meira í dag og spurði mig hvort að hann mætti senda mér vinabeiðni á facebook..... Mér finnst hann skemmtilegur, fyndinn, eigum mjög margt sameiginlegt, gott að tala við hann okey..... handsome, sætur *roðn* en þetta kemur mér svo á óvart, hann er meyja..... það eru einstaka meyjur sem ég höndla t.d. Magga minn. En annars eru meyjur í mínum huga hundleiðinlegar, snobbaðar og merkilegar með sig...... sorry strákar ekki taka þessu illa, þið tveir eru flottir. En það furðulega er að ég fór inn á www.sykur.is og sá þar hvaða merki eiga saman..... ég er steingeit. Get ekki copy/paste þetta inn í þessari tölvu, hún er svo brengluð að stadusinn á þessari færslu verður baa slóðinn ;)  Mér finnst það bara svo magnað að það séu til svona frábærar meyjur, t.d. er Maggi fyndnasti maður sem ég seit um, það sem veltur upp úr honum eru gullmolar, hann er reyndar algjör gullmoli þessi elska.

Ég ætlað að reyna að vera myndó í gær og búa til einhverjar bananalummur, getur valið um með vanillu, kakó, kanil eða bara alls konar, við ákváðum að prófa með kakó. Ok, mín byrjar að þeyta og þeyta og þeyta á fullu og svoo var öllu skellt á pönnuna og bakað, ég smakkaði.... fékk næstum gubbuna, allt of klígjugjarnt fyrir Lindu litlu, Kormákur smakkaði og honum fannst þta geggjað gott, eftir kannski 4-5 lummur þá henti hann restinni og var kominn með klígju, mæli ekki með þessari uppskrift. Einu sinni var ég alltaf svo dugleg að baka brauð og kökur, ægilega myndarleg húsmóðir...... núna hef ég enga orku í það að standa í sömu sporunum í langan tíma og allur áhugi horfinn.

Ég held að ég hafi sagt þetta áður, en það vantar eitthvað í líf mitt.... mig vantar t.d.. gleði og hamingju, en ég veit ekki hvernig hægt er að finna hana eða hvernig ég skapa hana..... hvað ég þarf að gera, það er ekki að ég se´viljalaus, veit bara ekki hvernig eða hvað ég á að gera til þess. Í síðustu sambúð var ég ekkert að springa úr gleði og hamingju..... það er svo mikið tóm í mér, ætli þetta sé andlega hliðin ?? Þegar ég er góð andlega, er ég þá glöð og hamingjusöm ? Man það ekki, veit alveg að oft.... mjög oft akta ég mig glaða og happí og smæla framan í alla.....en þið vitið það alveg að það er ekkert ekta, það er fokking feik. Ekki allta samt, ég á góða tíma, þegar ég er búin að vera lengi þung og einhver gerir eitthvað eða segir sem að mér finnst geggjað fyndið og fæ hláturskast..... vá hvað mér líður betur á eftir, en þetta er bara svo sjaldan. Eins og ég segi... það vantar eitthvað og kannski ætti ég að fara að skoða í kringum mig og nota baunina í hausnum  á mér og reyna að finna út hvað ég þarf að gera... ég meina ég á ekki einu sinni áhugamál.....

Þegiðu Linda þetta er orðið gott. Ef að þið lesið fyrirsögnina, þá verðið þið að lesa bloggið..... sorry, veit að margir nenna því ekki en vitið þið það, að mér er alveg sama ! :D 

Ég veit ekki... er hægt að kalla þetta dag dauðans... ????? Ég kom ENGU í verk, er meira að segja ennþá á náttbuxunum, fór fram úr um held ég 8 leytið og fór með örverpinu til afa síns og ömmu að hjálpa þeim að tengja og stilla einhvern prentararæfil. Fór meira að segja á náttbuxunum mínum þangað og til að toppa það þá var ég brjóstahaldaralaus líka, sem þýddi það að  brjóstin gerðu ekkert annað en að slást í hné á  mér alla leiðina...... hva  eigum við að segja.... ca 30 metra ??

En þetta er a.m.k. búið að vera frekar þreyttur, pirrandi, geðillur og ömurlegur dagur, guð minn almáttugur hvað ég er ekki að nenna þessu leiðindalífi. Spurning um að fá símatíma hjá doksa og reyna að fá einhverjar nýjar gleðigeðpillur...... er ekkert að ná mér almennilega upp úr þessari andsk... líðan. Dagarnir rokka bara hjá mér, þeir eru ekkert jafnir. Það er engin dagur eins, ef að ég er heima á Hellu... bara heima þá eru þessir andsk... dagar hver öðrum leiðinlegri og ömurlegri með minni og minni tilgang. Hvers konar líf er þetta ?? Án gríns, getið þið ímyndað ykkur hvort að það sé ekki geggjað gaman að liggja í rúminu, geta ekki neitt, annað hvort horfa á kápu á bók, horfa á gluggan eða bara sofa...... allur dagurinn í svona bullshit, nema náttla klósettferðirnar, þær eru hreinlega æðisleg tilbreyting fyrir mig. Kannski af því að þá fæ ég alltaf þegjandi félagsskap, Rán eltir mig og sest á klósettgólfið og horfir á mig pissa. jey æði ! Alltaf þegar ég fer í rúmið fyrir nóttina eða á nóttinni þá er ég með markmið fyrir næsta dag, alltaf sama markmiðið, en það stenst ALDREI. Mitt markmið með hverjum degi er að fara í sturtu þegar ég vakna og svo í föt og EKKI upp í rúm aftur, en vitið þið hvað ? Ég fer ALLTAF upp í rúm aftur, mig langar ekki á fætur, mig langar ekki fram, mig langar ekki að gera neitt, mig langar bara að vera uppi í rúmi í friði.... alein. Það er reyndar allt í lagi þegar Kormákur hlammar sér til fóta og spjallar...... en hann nennir ekkert að stoppa og lengi. Ég er meira að segja orðin hálf hrædd um hann, mér finnst hann vera farinn að einangra sig soldið. Fer stundum eldsnemma í rúmið með slökkt ljós, snýr baki í herbergishurðina og er bara að fikta í símanum. Ég veit það ekki eftir öll þessi ár hvort að svona geðsjúkdómar séu ættgengnir, kannski er þetta bara gelgjan... unglingurinn hann er jú 14 ára, kannski á ég ekkert að vera með einhverjar áhyggjur af þessu. En þegar maður er svona einn mikið, uppi í rúmi. vakandi, hugsandi og hefur nógan tíma. Þá er maður að velta öllum andsk.... fyrir sér.

Ég á ennþá sama vandamálið með fólk.... ég þoli það ekki, það jaðrar við að ég hati alla, samt ekki, af því að ég kann ekki að hata. Ég læt bara fólk fara í taugarnar á mér...... kommon ég hitti ekki fólk, hvernig get ég látið það fara í taugarnar á mér?? Núna t.d. er ég að hugsa..... markmið mitt á morgun hummmmmm...... fara á fætur þegar ég vakna, ekki bara pissa og í rúmið aftur. Geggjað, ég hlýt að geta staðið við það núna eins og í öll hin skiptin bleeee Auðvitað stend ég ekkert við það, andsk.... aumingjaskapur í manni, ok ég veit að þetta er ekki aumingjaskapur en ég er bara orðin svo þreytt á þessu, þoli ekki andleg og líkamleg veikindi, þegar ástand er orðið svona andlegt og líkamlegt, maður getur ekkert, ekki einu sinni ryksugað, skúrað, unnið smá..... beygt sig kommon beygt sig án sársauka, af hverju getur þetta þá ekki bara verið búið ?? Af hverju getur svona ekki bara verið endalokin, af hverju þarf maður að vera svona mörg ár í viðbót, ekki hlakka ég til að verða svona gamlingi með allt mitt á bakinu.... ég kem til með að vera leiðinlegasti og mest kvartandi gamlingi sem lifað hefur... ég lofa.. þ.e.a.s. ef að ég lifi til gamlingjaárs. 

Eitt líka...... held að reykingarnar séu að ganga frá mér, ég er komin á það stig núna að ég hreinlega gæti drepið fyrir eina Camel eða tvær, var einmitt að kaupa mér hnífasett um daginn gæti notað það til að nálgast rettuna. Nei, fíknin er ekki að hjálpa til. Ég hugsa stundum "kannski hætti ég ekki á réttum tíma" en það þýðir ekki að ég sé að fara að byrja aftur, ég hætti 1 júlí og þá búin að vera hætt í rúman þrjá og hálfan mánuð. Mig vantar svo eitthvað, veit ekki hvað, mig bara vantar eitthvað og það er ekkert sem að einhver réttir mér, það þarf eitthvað kraftaverk að gerast..... einhver fylling, veit ekki einu sinni hvað ég er að tala um, veit bara að mig vantar eitthvað. Og hana nú.

Komin nótt...... ætla að fá mér vatnsglas, bursta og pissa og fara svo í rúmið, þarf víst ekki að hátta mig þar sem að ég klæddi mig aldrei.

Farið varlega inn í nóttina, það er aldrei að vita hvað leynist þar........ 

Jæja, góðan dag, gott kvöld eða góða nótt. kl. 01:56 aðfaranótt laugardags 18 okt. 2014.

Það er orðið ansi langt síðan ég hef sett eitthað hérna inn, enda ekki dottið bloggi í hug fyrr en í síðustu viku, þegar ég var í maníu og skrifaði bara heilan pistil á facebook, held að það væri nær að skrifa eitthvað hérna ef að ég þarf að fá útrás eða bulla. 

Þessa dagana er ég svo ósátt við margt í þessu lífi mínu, ég hef verið að vinna eitthvað á sumrin (er öryrki) en við megum vinna eitthvað x-mikið sem að ég hef reyndar aldrei náð. Nema vinna hjá mér minnkar með hverju ári og núna er staðan orðin þannig að ég er hrædd um að ég geti ekkert unnið meira og það hefur mikil áhrif á mína andlegu heilsu. Ég bakari.... nei djók, ég er baksjúklingur, var reyndar að vinna aðeins í bakaríi í sumar. Ég er með ónýtar taugar í báðum fótum sem þýðir að ég er dofin frá rasskinn og alveg niður, allar tær dofnar báðu megin, spennandi ekki satt ;) Nú svo er ég með kvíða, þunglyndi og geðhvörf, alkóhólisti..... ég er með allan pakkann bara spyrja og svarið er já, nema blöðruhálskirtillinn er fínn ;) kannski af því að ég er ekki með hann. Nú, ég verð slæm í skrokknum.... bakið, mjöðmin, lærið.... alla leið niður. Það versnar í sumar og ég gúffa í mig sterkum verkjalyfjum og verkjalyfjum við taugum. Þegar ég vyrjaði að verað mjög slæm, þá láku bara tárin, réði ekkert við það, þau bara láku.... var hætt að geta farið út með hundinn, mér var svo illt, bara á því að labba og enn sárara að vera í hundagöngutúr með 40 kg. hund sem getur tekið í , það var að fara með mig, varð stundum að hringja i son minn og biðja hann að taka á móti mér af því að ég gat ekki lengur teymt tíkina. Hann tók við henni og ég haltraði svo grátandi heim á eftir. Svo versnar þetta, ég reyni að vinna, en þegar ég ar farin að æla af verkjum í vinnunni þá ákvað ég að tala við lækni (er sko mjög þrjósk og held alltaf að allt lagist bara). Okey...... ég er send í myndatöku á hné hægra megin(veikari löppin núna) og segulómun á mænu. Svo hringir doksi í mig og segir mér frá ónýtu taugunum í fótunum á mér.... ég veit allt um það, nema hann vill að Aron Björnsson heilaog taugasérfræðingur fí myndirnar og lesi úr þeim varðandi rest. Núna bíð ég bara og bíð eftir að ég fái hringingu frá Aroni, reyndar ætlaði ég að hringja í dag og a.t.h. hvort að eitthvað væri að gerast þar, en andlega heilsan bauð ekki upp á það,langaði ekki að hringja, var með hausverk, leið illa og lá í rúminu fram eftir degi, færði mig so fram í stofu, og svaf þar til held ég 18, var það vakin með heimsókn og ég á brókinni undir sæng inni í stofu. Nema fyrir ca. hálfum mánuði lá ég í rúminu í viku og sjálfsvorkunn og eymd, þoldi ekki lífið, hataði allt fólk, vildi vera í friði, svaraði ekki síma, vildi enga gesti sem sagt allt í volli og allt komið í andlegu heilsuna. Náði mér svo aðeins á strik og fór að fara í bæinn að hitta fólk, nema ég er eiginlega ekki að höndla nema einn í einu, vil ekki margmenni. Andlega heilsan á smá uppleið, en ég veit að hún á eftir að fara niður aftur, þar sem ég fór ekki á botninn og það skeður allta þegar ég fer niður og af hverju ætti það ekki að gerast núna... ég bara bíð, en reyni samt af bestu getu að halda henni i lagi. Fór á AA fund í kvöld, reyndar vorum við ekki nema man ekki 6-8 eða eitthvað á fundinum, en mér leið aðeins betur þegar ég kom heim í fullt hús af unglingum..... fór bara inn í herbergi lokaði á eftir mér og fór í tölvuna. Bara svo þið vitið það, þá er ég bara að fá útrás hérna, ó,ögulegt að hella þessu yfir facebookvini mína, þeir nenna ekkert að lesa þetta og líta örugglega ekki á þetta annað en vælustadus, en mér gæti bara ekki verið meira sama, verð að fá útrás þó að allt of margir skiljji ekki geðsjúkdóma og kalla þetta leti og að maður eigi bara að rífa sig upp úr þessu, en við sem þekkjum þetta vitum betur. Það er alltaf eitthvað nýtt að bætast við mín veikindi, það nýjasta er að á vinstri fætinum eru tærnar farnar að kreppast, kannski eðlilegt þegar það eru mörg ár síðan taugarnar þeim megin skemmdust að völdum brjóskloss, en núna þegar ég labba og stíg niður vinstra megin þá fæ ég verki fremst á ristina örugglega af því að þegar ég stíg í fótinn þá réttist úr tánum og þá verkjar mig fremst á ristinni, en það þýðir ekkert að vera að pæla í því , þetta er ónýtt. Ég held að ég sé að skrifa af því að mér líður illa og ég veit að fólk nennir ekkert að hlusta á eitthvað væl í mér, held reyndar að ég kvarti ekki mikið, held að ég reyni bara að sætta mig við þetta og þurfa að lifa með þessu. Sorglegast af öllu finnst mér að ég er búin að segja upp þessari litlu vinnu sem ég var í og er búin að vera í, í mörg ár og það hefur hjálpað mér andlega að vera í kringum fólk. 

Mér finnst sorglega leiðinleg staða með fjölskyldu mína, ég á einn son Kormák 14 ára sem býr með mér, mjög meðvirkur varðandi andlegu heilsuna. Og svo á ég dóttur í saambúð og tvo ömmustráka sem að eru mér mikils virði í þessu lífi eins og börnin mín, þó að ég eigi ofsalega erfitt með að tjá mig tilfinningalega við þau. Þegar mér líður mikið illa, þá græt ég mikið og allt ómögulegt, segi kannski eithvað sem ég á ekki að segja en geri mér ekki grein fyrir því af því að mér líður svo illa. Ekki  nóg með það, að þegar ég fer að gráta þá getur það endað með rifrildum sem að ég ræð ekkert mið af vanlíðan (sumir skilja þetta, aðrir ekki) þetta er eitthvað sem að ég ræð ekki við. Sambandið á milli mín og dóttur minnar núna er ömurlegt og hún vill held ég ekki tala við mig af því að ég missti mig eitthvað við hana í símann í veikindum..... sorglegt, þetta er örugglega mér að kenna eins og allt annað sem hefur gerst í mínu lífi. OFt finnst mér ég aldrei gera neitt rétt, samt finnst mér eins og ég sé alltaf að reyna, ég er bara ekki betri en þetta..... enginn er fullkominn og ég er langt frá því. Núna leka tárin þegar ég skrifa þetta. En ég veit að ef að ég reyni að biðjast asökunar á einvherju sem að ég veit ekkert hvað er, eithvað sem ég hef sagt, þá veit ég að það kemur eitthvað á móti og þá fer allt í rifrildi aftur og þá er allt í sömu sporum, eini munurinn er sá að sambandið verður ennþá stirðara. 

Ég átti 3 mánaða edrúafmæli á miðv.dag 15 okt..... ég hætti að reykja 1 júlí, ég er á hnefanum, ég er ekki að höndla þetta og ofan á allt tilhugsunin að geta aldrei unnið aftur. Ég reyni samt mitt besta til að halda þetta út. Aftur aðeins út í veikindin, ég held líka að það hafi mjög mikil áhrif að ég get ekki klætt mig í skó á hægri fæti, ég kemst í sokka með herkjum í rúminu en það er ekki séns að komast í skó, ef að ég er ein heima og enginn til að hjálpa mér þá verð ég bara að fara í croks skóna, sem eru ekki það besta fyrir mig, tala nú ekki um þegar það koma steinar í skóinn og það er mjög óþægilegt sérstaklega þegar fæturnir eru svona dofnir. 

Ég er á nokkrum lyfjum, ég tek 2 töflur af skjaldkirtilslyfjum, 2 töflur við ofvirkri blöðru, 1 töflu við sykursýki og 2 geðlyf og sprauta mig við sykursýki. Þetta er eitthvað sem að ég á að gera daglega........ þegar ég tók lyfin mín í gær og sprautaði mig þá var ég ekki búin að taka nein lyf í hátt í viku.....held að mér sé að verða skítt sama um allt, af því að það er alltaf eitthvvað að bætast við. Ég tek líka eftir þörfum Gabapentin, parkodin forte og diazepan, við verkjum. Var á Nobligan en var komin á svo stóran skammt að ég hætti á þeim, ég var orðinn eins og versti dópísti, gat varla talað, var með vöðva og taugakippi, hætti að tala í miðjum setningum, gleymdi orðum, gleymdi hvað ég var að segja.... þetta var ömurlegt, eftir tvo daga á þessum skammti þá hætti ég á þeim, enda komin í 600 mg af Nobligan í einu, ásamt Gabapentininu, en það er lyf sem ég hætti ekki á, það er kraftaverkalyf fyrir mig.

Ég held að ég hafi aldrei bloggað svona langt áður, þetta er eins og dagbók bara. Þið þurfið ekkert að vera að lesa þetta, ætli þetta sé ekki bara gott fyrir mig að fá smá útrás, held það. Mér fannst a.mk. gott að losna við þetta. Tala nú ekki um hvað AA fundurinn var góður í kvöld, þannig að kannski er ég aðeins búin að losa um......

Ætla að segja þetta gott í bili, enda klukkan að verða 3.....

Vonandi ykkar vegna hafið þið ekki eytt tíma í að lesa þetta, alla vega ef að þið lásuð þetta, ekki tuða í mér að ég sé með vælublogg..... sleppið frekar að lesa. Bara svo þið vitið það þá held ég að ég fari að gera þetta reglulega... fyrir MIG :D

Góða nóttina og megið þið eiga ljúfa og góða helgi <3