That´s life my friends....... sometimes it SUCKS !!!

Já þetta er undarlegt líf sem ég lifi og örugglega fleiri. Sem betur fer er ég ekki sú eina í þessum heimi sem á við einhver vandamál að stríða. Fór niður... í hva... 7-10 daga, rauk svo upp með hraði með bullandi maniu sem allir voru búnir að taka eftir á undan mér, ótrúlegt. EN þetta segir bara hvað þeir sem ég umgengst mest eru farnir að þekkja inn á mig, ég held að ég hafi ekki fattað þetta fyrr en eina laugardagsnóttina um 3 leytið þá tók ég upp á því að þrífa ísskápinn. Samt var ég búin að vera vakandi í 4 sólarhringa þegar ég áttaði mig á hlutunum, að það væri ekki allt í lagi hjá mér. Hitti lækninn minn sem bætti við mig öðrum geðlyfjum fyrir geðhvörf og ég er að ná mér niður smátt og smátt.

Nú svo var potað í mig og pikkað og ekki leist doksa á hnæeð vinstra megin og vildi röntgen á það og svo segulómun á mænu, nú það kemur út úr þessu að ekkert er að hnénu enda var ég ekki neitt að kvarta, hann vildi myndatökuna. Svo mænumyndatakan hann las úr henni ónýtu taugarnar sem eru að ganga frá mér, en ég vissi það er búin að vera með ónýtar taugar eftir brjósklos í einhver ár, þetta var ekki ný frétt fyrir mig, ég vildi bara vita hvað væri að mérm hvort að það væri brjósklos eða hvað..... Svo hringir Björn í mig eitthvað siðar og þá hafði hann sent myndirnar á Aron Björnson heila og taugasérfræðing og var búinn að fá bréf frá honum. OG.... það er ekkert hægt að gera neitt, ég má gúffa í mig verkjalyfjum það sem eftir er, ea sleppa þeim og kveljast, ömurleg staða. spjallaði slatta við hann og segi svo "ertu að segja mér það Björn að ég sé ekki að fara að vinna aftur" já eiginlega segir hann. Ég veit ósköp vel að þetta er mikiði mér að kenna af því að ég kann mér ekki hóf, ég ofgerði mér og hætti ekki að pína mig i sumar fyrr en æeg var farin að æla af verkjum, þá talaði ég við hann.Ég ræð ekki við þetta, ég verð að vinna, ég elska að vinna, finnst svo gaman að vinna, líður vel í vinnu.....nebb, Linda María, núna verður ú að vera bara aumingi og reyna að lifa á þessum dýrindis örorkubætur sem eru ekki rassgat í bala, með ungling á heimilinu sem þarf sitt. Þetta er ömurlegt, þegar ég var búin að tala við lækninn þá bara brast ég í grát, enn eitt sem ég þarf að sætta mig við og í rauninni í annað skiptið að mega ekki vinna, ekki nema ég ætli að eyðileggja mig endanlega. Eki langar mig að enda í hjólastól eða rúmliggjandi sem eftir er, en þessu fylgir bara svo margt. Ég versna, hraka og verð verri og verri í skrokknum, því verri sem ég verð því meiri áhrif hefur það á andlegu heilsuna. kræsturinn, þoli ekki að geta ekki sofið. Er að reyna að horfa á björtu hliðarnar, reyni að sjá eitthvað jákvættl. Ég meina ég þarf að sætta mig við þetta og er þá ekki best að reyna að sætta sig við það sem fyrst. FInna mér t.d. áhugamál ? Ég er að reyna að prjóna er að prjóna á mig legghlífar og svo annað sem ég gríp í til að breyta til. En get uni ekki við þetta lengi í einu. Mig langar að prófa að búa til sápur en það eina sem ég finn eru uppskriftir af fljótandi sápum, mig langar að gera sápustykki, svo langar mig að læra að búa til marmelaði, ég  er svona aðeins farin að hugsa út fyrir einangrunina, sem er bara gott mál. Einangrunin er mjög slæm, því verri andlega sem ég verð því betur líður mér í vanlíðaninni, en auðvitað líður mér ekkert vel... ég bara fesist þar og finnst gottt að fá frí frá alheiminum.

Vá, er að fatta hvað athyglisbresturinn er eitthvað áberandi núna ásamt maníunni, athyglisbresturinn ég veð úr einu í annað.. en ég geri það svo oft þegar ég er að tala, og manían... ég tala upphátt það sem ég skrifa og pikka svo hratt af því að ég er svo ör og þarf ansi oft að stroka út, því að það kemur bara eitthvað bull í pistilinn.

Ég var með ömmustrákana hjá mér um síðustu helgi, það var mjög gaman hjá okkur, eina sem skemmdi var eiginlega veðrið, það var svo hvasst og kalt og mikil mengun. Vorum eiginelg abra inni.Nema þeir eru 4 og 6 ára aktívir drengir og yndislegir. Þegar þeir fóru á sunnudaginn þá fann ég hvað ég lak hreinlega niður, þeir höfðu ð sjúga úr mér alla orku sem ég átti og ekki var hún mikil. >Fann ekkert fyrir því þegar þeir voru hérna, þeir eru bara krútt og yndismolaormabobbarnir mínir <3 Og þeir hjálpa ömmu Lindu svo sannarlega þegar þeir eru herna, þetta er andleg upplyfting, en svo góð þreyta á eftir.

Að vera í maníu er ekkert grín, ég er svo ör, ég t.d. tala út í eitt, ég blaðra og blaðra og það er ekkert hvísl, tala hátt og út í eitt, á erfitt með að sitja kyrr, er bara öll ör. Ég er búin að vera að fara yfir fataskápa, bara gera allt í einu og ekki ganga frá neinu, húsið er eitt KAOS er samt aðeins búin að ná að laga í dag.... nei það er kominn morgun, náði að laga aðeins í gær. Svo veit ég að þessi dagur verður ömurlegur af því að þegar ég á andvökunætur þá er dagurinn eftir gjörsamlega ónýtur.

Ég veit ekki hvað ég er búin að skrifa hérna, mig langar bara að segja að ég átti 4 mánaða edrúafmæli í gær 15 nóvember, þetta hefst smátt og smátt. 

Held að ég ætti að hætta þessu núna, veit ekkert hvað ég er búin að skrifa, ætli það sé ekki bara bull og vitleysa þá fáið þið smá skilning inn í mín veikindi, þau eru bull og vitleysa, endalaust eitthvað.

Minn æðsti draumur er öðruvísi enhjá mörgum ykkar... get lofað ykkur því. Þið viljið eignast hitt og þetta og frið a jörðu, ykkur langar í heimsreisu, stærra sjónvarp, nýjan bíl nýtt hús, hluti... ég vil ekkert svona kjaftæði, ég er sátt við það sem ég á. Ég vil heilsuna mína aftur, ef að ég hefði um að velja heilu miljarðana eða heilsuna, þá myndi ég hiklaust kjósa heilsuna.

Var að klára bolla af heitu kakói, ætli það sé ekki gott til að maður slaki á og nái kannski svefni ?? Örugglega ekki, ég finn ekki til syfju einu sinni.

En ég sé að ég ar búin að kveðja.... sorry bæ

já fyrirsögn..... gleymdi henni, veit heldur ekkert hvernig hún á að vera, læt þetta bara duga ;)

Er það ekki alveg merkilegt að um leið og maður sest við tölvuna og ætlar að skella einhverju niður, þá hef ég ekki hugmynd um hvað ég á að skrifa, en samt endar alltaf með því að ég sé að skrifa ritgerð, eða gefa út eitthvað tímarit.... furðulegt.

Jæja, ég fékk hringingu frá heilsugæslunni í gær og var beiðin um að koma og hitta lækninn, (ég pantaði ekki tíma) þannig að fyrst að Björn vildi hitta mig þá ákvað ég að kíkja á Björn lækni. Málið var það að ég á svo yndilsega vinkonu sem að er búin að vera að fylgjst með mínu lífi síðustu vikur og fannst þetta held ég ekki orðið eðlilegt, ég fékk t.d.. að vita það í dag, hún sagði mér það, að manían sem ég fór í var byrjuð löngu áðan en ég gerði mér grein fyrir. En alla vega þá voru komnir 4 solarhringar sem ég ekki svaf neitt. Ég leit skelfilega orðið út í gærkvöldi ég var nánast eins og zombie, nema ég tek svefnlyf og róandi fyrir nóttina eins og ég er búin að vera að reyn að gera í þessu andvökudæmi mínu, og tók lyf þar að auki sem að læknirinn skrifaði upp á fyrir mig, hef reyndar verið á þeim áður. Ég er eiginlega pottþétt á því að ég fengi 10 í einkunn ef að ég færi í lyfjafræði, eða í doksann...... þetta er magnað hvað maður veit orðið mikið um alls konar lyf og þá er ég ekkert bara að taka um lyf sem ég hef verið á. EN a.m.k. þá fór ég í rúmið var sofnuð kl. 9 innan við 10 mín sem ég fór upp í og þegar ég vaknaði og leit á símann til að sjá hvað klukkan væri þá var hún 11:57...... ég fékk hreinlega sjokk, ég var búin að sofa í 15 klukkutíma, semsagt jafnmikið og eðlilegt fólk sefur í tvær nætur. Þegar að það er hringt í mig og beðin um að koma og hitta lækni, þá var tvennt sem fór í gegnum huga minn, annað var það að læknirinn myndi skipta um geðlyf hjá mér, en hann gerði það ekki, hann bæti við annari gerð. Hitt sem að ég átti von á var það að hann myndi vilja láta leggja mig inn á geðdeild..... en ég hafði ekki rétt fyrir mér í hvorugu. Ég meina kommon.. látið ekki svona, ég er ekkert fullkomin frekar en þið. Bara aðeins ;) 

Ég er búin að vera að reyna að gera gagn í kvöld, búin að setja kommóðuna inn í miðherbergi með aðstoðar Kormáks og byrjuð að sortera út úr fataskápnum þar og taka frá, henda sumu, ætla að reyna að selja sumt fyrir slikk, gefa eitt og annað. En ég vona að ég nái að klára það á morgun og einnig skóna mína, fara yfir þá og sjá hvort að eg get ekki selt eitthvað af þeim. Er þetta ekki ágætis leið til að afla sér inn nokkra aura ? svo á ég reyndar von a tveimur kommóðum í viðbót, veit ekki alveg hvenær þær koma, en þær koma það er það góða við það ;) Og meira..... ég fæ nýtt rúm um mánaðarmót, ég vonast þá til að lagast aðeins i skrokknum, þetta rúm sem að ég sef í er ekki í boði fyrir bakið mitt eins og ástandið er á því, allt í lagi einstaka sinnum en ekki nótt eftir nótt. Svo þarf ég að fara að tæma sjónvarpsskápinn minn og dvd skápinn minn, ætla að reyna að selja það saman, af því að það er sama týpan, sama gerð, eins höldur, efni og slíkt. En þetta kemur allt fyrir rest, það er bara svo djö... leiðinlegt að mynda svona dótarí. Er búin í dag að nánast fylla einn tombólupoka og er það poki númer 2 í þessum mánuði, það eru krakkar búnir að sækja einn poka hjá mér. Nú svo er ég kokmin með fullan kassa af ungbarnafötum fyrir eina sæta vinkonu mín sem á vona á strák, og ef að þið eigið eitthvað handa ungbarnastrák, þá er allt el þegið, allt frá fötum og upp í allt annað, það vantar nánast allt nema ömmustól og og og og.... man ekki hitt núna, enda orðin þreytt.

klukkan að verða 12 og ég ekki komin í rúm, held að ég geri það núna. Takk fyrir að lesa bullið mitt elskurnar og eigið ljúfa drauma, góða nótt :D

Svona var ástandið á mér orðið....... Kormákur tók fyrir og eftir myndir af móður sinni.

Nóttin elskurnar..... lovjús 

Ég skeit í deigið.... þið vitið hvað það þýðir er það ekki ?

Jæja... hablaha... 3 andvökunætur komnar í röð, þetta væri allt í lagi ef að ég væri virkur alkohólisti, en ég er óvirk. Það er eini tilgangurinn sem að ég sé með að vaka á nóttinni það er að vera í ýmiskonar neyslu. En það er líðin tíð og mín leið liggur ekki þangað einu sinni enn. Held að minn tími sé kominn þar, alla vega í þessu lífi. Maður veit aldrei hverju maður tekur upp á í því næsta.... þ.e.a.s. ef að það er til næsta líf.

Ég skeit í deigið í dag....... ég ætlaði að nota bloggið til að fá útrás, bulla, losa um og allt það, í staðinn fyrir að ergja fb vini mína (sem að ég held að fari fækkandi) en skiptir mig engu. Ég fékk smá útrás á facebook og skrifaði smá rumsu og fattaði svo að hún hefði frekar átt að lenda hérna, þannig að ég bara get örugglega tjáð mig eitthvað meira hérna. 

Ég hringdi á Lansann í dag til að sjá hvar ég stæði varðandi að hitta tauga/heilasérfræðing, þar sem að heimilislæknirinn sendi mænumyndirnar á hann og það var 4 okt...... allt of langur tími, er alveg að gefast upp á þessu helv... jæja, ég hringdi a.m.k. og hefði betur gert það fyrr, þar sem ð hann er farinn í frí til 3 nóv.... semsagt, ekkert að gerast í mínum málum næstu daga. Sem þýðir það að ég held bara áfram hérna.

Ég náði að afreka eitthvað í dag.... í fyrsta lagi, fór ég á fætur :D Reyndar um hálf 3. Ég fór í göngutúr með Ránina mína, fór í Bakarí,Olís og Búðina en gleymdi apotekinu sem þýðir að ég VERÐ að fara út aftur á morgun. Nema ég finni einhverja leið til þess að komast hjá því, sjáum hvernig morundagurinn verður. Einn dag í einu, er það ekki ;)Annars er bara rólegt kvöld hjá mér, kem engu í verk frekar en vanalega, hangi bara inni í tölvunni, fer reglulega á kamarinn. Kormák ekki heima, hann skellti sér á ball á Hvolsvelli, annars er enginn munur á því hvort að hann sé heima eða ekki, það fer ekkert fyrir. Jú kannski smá þegar stofan er full af unglingum, en þá fer ég bara inn í herbergi í tölvuna eða legg mig.

Hvað ætli ódýrasta vikan á Heilsuhælinu í Hveragerði kosti ? Mikið held ég að ég hefði gott af því að skella mér þangað í einhvern tíma, vinn bara í HH og skelli mér. Ekki væri verra ef að maður finndi eitthvað mannsefni þar í leiðinni  Nei, held ekki. Held að ég hafi það bara þokkalegt svona ein, ekki nema ég finni einhvern alvöru.... þegar ég skrifa þetta þá átta ég mig nú á því að ég þekki nokkra..... en ætli ég sé ekki bara svona mikið chicken eða karlmenn halda að ég sé grybba... það er nú reyndar búið að bera soldið á grybbuskapnum mínum undanfarnar vikur, en alls ekki á öllum, samt flestum. Ég er ennþá á þeim stað að ég hata fólk, það er bara eitthvað sem ég skil ekki af þvi að ég er líka að tala um vini, fjölsk.... fólk sem ég elska og þykir vænt um. Ég bara hreinlega veit ekki af hverju það er, kannski af því að ég er á hnefanum.. það er trúlegast, það eru bara allir fífl, það er bara málið. Ég bulla úr einu í annað, þetta veltur bara upp úr mér, skrifa bara stanslaust út í eitt, nema þegar ég þarf að sækja meira kaffi og það þýðir að ég er líka alltaf að deita Hr. Gustavsberg.

Ég fékk gefins kommóðu í dag, ég er ekkert smá happy með hana, takk elsku Unnur mín og  svala mín, <3 Á reyndar svo von á annari gefins lítilli, þá ætla ég að vona að ég sé komin með nóg fatapláss, það er ekki of mikið af því á þessu heimili. Takk fyrir það elsku Vigdís mín <3 Það er reynda eitt ekki nóg og gott.... mig vantar orku í að raða, breyta og bæta. En helgin er framundan, og ég get ekki legið í bælinu um helgina af því að Kormákur fer suður og ég vil ekki að Rán geri síðnar þarfir út um allt hús, þannig að ég fer víst örugglega á fætur og þá umsný ég heimili mínu og skelli mér á breytingaskeiðið.

Núna er ég að velta því fyrir mér að klæða mig aðeins betur, er frosin hérna inni. En ég ætla að kíkja hérna nokkrum húsum ofar á Bestuna og kannski grípa með mér prjónana, ef að ég nenni. Verð örugglega með þessar legghlífar það sem eftir er ævinnar er svo löt að prjóna, en þá læt ég bara jarða mig í þeim.

Nóg í bili..... takk fyrir lesið ef að þið nenntuð ;) 

Ágætis fræðsla

Við hjá Hugarafli höfum af eigin reynslu, bæði saman og hvert í sínu lagi, kynnst mörgum tegundum af geðröskunum og glímt við þær.

Vegna reynslu okkar og aðstöðu teljum við okkur vel í stakk búin til að aðstoða þá sem ef til vill glíma við sömu sjúkdóma og ru tilbúnir að þiggja aðstoð við að ná tökum á þeim, eða a.m.k. ræða um málið við einhvern sem skilur hvað um er að ræða.

Athugið að öll slík aðstoð af okkar hálfu er ókeypis.

Hér er listi yfir helstu geðraskanir sem herja á fólk og við í Hugarafli höfum tekist á við. 

Almenn kvíðaröskun einkennist af miklum óraunhæfum kvíða eða áhyggjum sem hefur lamandi áhrif á líf einstaklingsins. Einkenni eru t.d. fullkomnunarárátta, eirðarleysi, uppgjafartilfinning, þreyta og pirringur.

Þráhyggju- og árátturöskun er talin hrjá 1-3% barna og unglinga. Einkenni eru stöðugar og endurteknar hugsanir eða athafnir sem standa yfir í meira en 1 klst. á dag. Ef áráttuhegðunin er hindruð veldur það miklum óþægindum og kvíða.

Felmtursröskun einkennist af endurteknum og óvæntum ofsakvíðaköstum sem hafa hamlandi áhrif á líf einstaklingsins. Einkenni, sem ná hámarki innan 10 mínútna, eru t.d. þungur hjartsláttur, öndunarörðugleikar og köfnunartilfinning, ógleði eða magaverkur, sviti eða skjálfti og ótti við að deyja.

Áfallsstreituröskun einkennist af endurupplifun á yfirþyrmandi atburði svo sem þegar viðkomandi verður vitni að dauðaslysi eða náttúruhamförum, eða hefur orðið fyrir kynferðislegri eða líkamlegri misbeitingu. Einkenni, sem koma venjulega í ljós innan þriggja mánaða eftir áfallið, er t.d. stjórnleysi eða æsingur (börn), hömlulaus hegðun (ungmenni), mikill ótti og hjálparleysi.

Aðskilnaðarkvíðaröskun kemur fram þegar börn og unglingar upplifa mikinn kvíða við reglubundinn aðskilnað frá foreldrum eða öðrum sem það þekkir vel. Einkenni hjá yngri börnum eru grátur, ofsakvíði eða mikil hræðsla. Einkenni eldri barna eða unglinga eru óraunhæfar áhyggjur af ástvinum, tregða til að sofa ein í herbergi, neita að fara í skólann og líkamlegir kvillar.

Félagsfælni einkennist m.a. af kvíða við að hafa samskipti við ókunnuga og tilraunum til að forðast þær aðstæður. Þessir einstaklingar geta átt eðlileg tengsl við fjölskyldumeðlimi og aðra sem þau þekkja.

Sértæk fælni/fóbía einkennist af ótta við ákveðnar kringumstæður eða hluti, s.s. skordýr eða læknisfræðilegar aðgerðir (t.d. fara til tannlæknis), sem ekki stafar nein raunveruleg hætta af.

Geðhvörf einkennast af röskun á geðslagi/líðan. Þeir sem þjást af geðhvörfum sveiflast á milli lækkaðs geðslags eða þunglyndis og hækkaðs geðslags eða örlyndis (maníu). Þótt einstaklingurinn sýni aðeins einkenni örlyndis eða þunglyndis getur það samt verið merki um geðhvörf.

Geðklofi er m.a. fólgin í sérkennilegum breytingum á andlegu ástandi og hegðun. Megineinkenni geðklofa eru fólgin í því að raunveruleikaskyn breytist. Annarlegar hugmyndir eða skynjanir taka hug sjúklings og verða raunverulegar. Einkennin er því hluti af raunveruleika sjúklings, staðreyndir sem hann býr við.

Þunglyndi einkennist af því einstaklingurinn er alveg innantómur og eirðarlaus, hefur ekkert úthald, er hræddur, kvíðinn, getur með engu móti einbeitt sér og finnst öll tilveran tilgangslaus og óbærileg. Þunglyndur einstaklingur hugsar oft mikið um dauðann og hugleiðir jafnvel að taka eigið líf.

Svefn og svefntruflanir hafa margvísleg áhrif á líf okkar. Ef við náum ekki nema þriggja tíma svefni á sólarhring gera ýmis einkenni vart við sig, svo sem veruleg syfja og skert athygli. Ef svefninn verður enn styttri fer einnig að bera á sinnuleysi, áhugaleysi, þreytu og dómgreindarskorti. Svefntruflanir geta einnig minnkað viðnám gegn ýmsum sjúkdómum, auk truflandi áhrifa á aðra fjölskyldumeðlimi. Svefntruflanir vegna andlegra sjúkdóma eru mjög algengar. Mest ber þó á truflunum meðal sjúklinga sem líða af geðrofi, svo sem geðklofa eða þunglyndi, örlyndi, lystarstoli, kvíða og áfengissjúkdómum.

http://sykur.is/2014/1037/hvada-stjornumerki-passa-best-og-verst-saman/

Hafið þið gert ykkur grein fyrir því hve stutt er til jólanna...... þau eru bara alveg að fara að skella á og þá verð ég líka árinu eldri, ekki spennandi,. Finnst mér ég alveg eldast nóg og hratt, fá bara Fidel Kastró til okkar til að fresta jólunum, væri sko alveg til í það, er hann annars ekki lifandi ennþá ? Hvað heitir bróðir hans sem tók við af honum, var það ekki Raol Kastró ??? Kannski er hann alveg jafnklár í að fresta jólum, hver veit. Ég held að ég sé með rugluna núna, svaf ekki dúr í alla nótt. Það er svo sem ekkert nýtt.

Þetta var öðruvísi andvökunótt, ég fór inn á síðu á facebook þar sem fólk getur hent inn einhverju gríni og var að kommenta og taka þátt. Fékk svo skilaboð frá einum sem var þarna, og endaði þetta bara með spjalli, þannig að þetta var eiginlega bara skemmtileg andvökunótt hehehehe tók inn sterk svefnlyf, og róandi eins og ég þarf stundum að gera, en það hafði engin áhrif, gat ekkert sofið ,velti mér bylti til klukkan 6, þá henti ég mér bara í sturtu, setti svo í þvottavél, fór út í garð með Rán að láta hana pissa, gaf henni og Kisi Minni að borða. Mér líka, fékk mér banana og latte. ætla eimitt að stökkva aðeins frá núna og ná mér í annan Latté ;)Allt annað lif, mér er svo kalt að ég held að ég eigi eftir að klára alla pokana, ætli þeir séu ekki um 15 sem ég á eftir... bull bull bull skrifa ekkert nema eitthvað andsk... bull. Ég verð oft svo pirruð og kalt ef að ég fæ ekki almennilegan svefn, kem engu í verk og allt ómögulegt.

Það er búið að vera svo mikið af veikindum og andlátum í kringum mig síðustu mánuði að það er eitthvað sem fær mann aðeins til að hugsa, ég er með mína sjúkdóma, þunglyndið finnst mér mjög erfitt, en það eru svo margir sem ekki skilja það og líta á mann sem aumingja og þegar allt þetta í kringum okkur er að gerast þá líður mér eins og ég sé bara að væla, finnst eins og ég hafi ekki rétt á að tala um eða kvarta undan mínum sjókdómi/um. Þó að tveir að mínum sjúkdómum geta verið hættulegir. Alkahólistinn endar með geðveiki eða dauða ef ekkert er gert í málunum, það er bara staðreynd, ég er geðveik, það er hinn sjúkdómurinn sem ég er að tala um og hann getur líka leitt til dauða....... þið sem þekkið mig, þekkið hina sjúkdómana mína. En held að þeir leiði nú ekki til dauða, jú kannski sykursýkin ef að ekkert er gert í málunum, en ég er náttla að því, ég er að sprauta mig og taka eina töflu á dag við því. En ég er náttla líka að taka geðlyf, en stundum eru þau bara ekkert að gera fyrir mig, eins og þegar ég fer gjörsamlega í drasl líkamlega, þá leiðir það beint upp í haus og þar með dregst ég smátt og smátt niður þangað til ég er búin að finna mína djúpu holu sem ég vil helst bara vera ein í , í friði, algjörlega í friði. 

Athyglisbestur og einbeitingaskortur er eitthvað sem hefur hrjáð mig alla tíð, en ég vil ekki rítalín eða conserta við því, það vita allir hvernig það endar. En aðalmálið er það nú bara að ég þarf ekkert á því að halda, þetta er eitthvað sem að ég hef lifað með alla ævi og maður lærir það, ég get t.d. ekki setið ráðstefnur, fundi, grúbbur, námskeið og annað slíkt, ég dett út, hætti að heyra og svo bara sofna ég...... hehehehe sem er í rauninni ekki fyndið þar sem að ég er manneskja sem kann sko að hrjóta og það er ekki að passa inn í svona aðstæður. Tiltekt er erfið fyrir mig, ég er kannski að taka til inni á baði og finn eitthvað sem að á að vera í eldhúsinu, þá fer ég með það þangað og byrja þá bara að taka til inni í eldhúsi og finn eitthvað sem á að vera í stofunni og þá fer ég að taka til í stofunni, svo tek ég mér hvíld í smátíma sem endar með klukkutíma lámarksstoppi í tölvunni. Ég get ekki gert eitt í einu, verð að vera út um allt ef að ég er að gera eitthvað.

Ég er enn að hugsa um þennan mann sem ég var að spjalla við í gærkvöldi/nótt, það var mjög gaman að spjalla við hann, en þið vitið það reyndar að ég tala mikið hehehe en hann fékk orðið alveg stundum sko,  hann vill spjalla við mig meira í dag og spurði mig hvort að hann mætti senda mér vinabeiðni á facebook..... Mér finnst hann skemmtilegur, fyndinn, eigum mjög margt sameiginlegt, gott að tala við hann okey..... handsome, sætur *roðn* en þetta kemur mér svo á óvart, hann er meyja..... það eru einstaka meyjur sem ég höndla t.d. Magga minn. En annars eru meyjur í mínum huga hundleiðinlegar, snobbaðar og merkilegar með sig...... sorry strákar ekki taka þessu illa, þið tveir eru flottir. En það furðulega er að ég fór inn á www.sykur.is og sá þar hvaða merki eiga saman..... ég er steingeit. Get ekki copy/paste þetta inn í þessari tölvu, hún er svo brengluð að stadusinn á þessari færslu verður baa slóðinn ;)  Mér finnst það bara svo magnað að það séu til svona frábærar meyjur, t.d. er Maggi fyndnasti maður sem ég seit um, það sem veltur upp úr honum eru gullmolar, hann er reyndar algjör gullmoli þessi elska.

Ég ætlað að reyna að vera myndó í gær og búa til einhverjar bananalummur, getur valið um með vanillu, kakó, kanil eða bara alls konar, við ákváðum að prófa með kakó. Ok, mín byrjar að þeyta og þeyta og þeyta á fullu og svoo var öllu skellt á pönnuna og bakað, ég smakkaði.... fékk næstum gubbuna, allt of klígjugjarnt fyrir Lindu litlu, Kormákur smakkaði og honum fannst þta geggjað gott, eftir kannski 4-5 lummur þá henti hann restinni og var kominn með klígju, mæli ekki með þessari uppskrift. Einu sinni var ég alltaf svo dugleg að baka brauð og kökur, ægilega myndarleg húsmóðir...... núna hef ég enga orku í það að standa í sömu sporunum í langan tíma og allur áhugi horfinn.

Ég held að ég hafi sagt þetta áður, en það vantar eitthvað í líf mitt.... mig vantar t.d.. gleði og hamingju, en ég veit ekki hvernig hægt er að finna hana eða hvernig ég skapa hana..... hvað ég þarf að gera, það er ekki að ég se´viljalaus, veit bara ekki hvernig eða hvað ég á að gera til þess. Í síðustu sambúð var ég ekkert að springa úr gleði og hamingju..... það er svo mikið tóm í mér, ætli þetta sé andlega hliðin ?? Þegar ég er góð andlega, er ég þá glöð og hamingjusöm ? Man það ekki, veit alveg að oft.... mjög oft akta ég mig glaða og happí og smæla framan í alla.....en þið vitið það alveg að það er ekkert ekta, það er fokking feik. Ekki allta samt, ég á góða tíma, þegar ég er búin að vera lengi þung og einhver gerir eitthvað eða segir sem að mér finnst geggjað fyndið og fæ hláturskast..... vá hvað mér líður betur á eftir, en þetta er bara svo sjaldan. Eins og ég segi... það vantar eitthvað og kannski ætti ég að fara að skoða í kringum mig og nota baunina í hausnum  á mér og reyna að finna út hvað ég þarf að gera... ég meina ég á ekki einu sinni áhugamál.....

Þegiðu Linda þetta er orðið gott. Ef að þið lesið fyrirsögnina, þá verðið þið að lesa bloggið..... sorry, veit að margir nenna því ekki en vitið þið það, að mér er alveg sama ! :D 

Stolið af www.pjatt.is

1. Þetta er ferli, ekki ástand

Með þessu á ég við að þunglyndi virkar oftast ekki bara eins og kvef. Manneskjan er ekki bara þunglynd í nokkra tíma, daga eða vikur, læknast síðan og allt er betra. Algengara er að sjúkdómurinn fylgi fólki mestanpart ævi þess, eða ævilangt. Manneskja getur átt betri daga, vikur, mánuði og jafnvel ár en síðan læðist sjúkdómurinn upp að fólki eins og skuggi og getur haldið því í heljargreipum sínum í lengri tíma.

2. Þetta er ekki bara aumingjaskapur

Ég er mjög metnaðargjörn og ákveðin manneskja og viðurkenni þess vegna fúslega að ég á mjög erfitt með að skilja þunglyndi.

Þunglyndi sýgur úr fólki alla orku, það á erfitt með að finna til gleði, á jafnvel erfitt með að finna til sorgar, fólk er dofið, þreytt. Þunglyndi raskar eðlilegri starfsemi líkamans, sumir sofa og sofa en aðrir ná varla að festa svefn, aukin matarlyst hrjáir einhverja en aðrir eiga erfitt með að koma niður bita. Margir komast fram úr með herkjum á morgnanna og sumir bara alls ekki. Við "eðlilega" fólkið skiljum þetta ekki. Hvað er svona erfitt við að vakna á morgnanna? Þetta er ekkert flókið, þetta snýst um að setja annan fótinn fram fyrir hinn og vippa sér fram úr. Af hverju hættir aðilinn ekki bar&#39;essu fjandans væli?

Þetta er ekki svona einfalt. Ég er viss um að þú gætir spurt hvaða manneskju sem er sem berst við þunglyndi hvort hún myndi bara hætta að vera þunglynd ef hún gæti, og hver ein og einasta myndi segja JÁ TAKK. Engan langar að vera dofinn tilfinningalega, engan langar að líða hörmulega, engan langar að finna til vonleysis. Ef það væri svona fjári auðvelt að "snappa" úr þunglyndi eftir hentisemi myndu ekki svona margir þjást af því, en staðreyndin er önnur, þunglyndi hrjáir fleiri en þú heldur.

3. Þetta snýst ekki um þig

Við erum öll mannleg. Við gerum mannlega hluti. Stór hluti af því að vera mannlegur er að reyna að finna skýringar á hlutunum. Þegar við skýrum hlutina finnst okkur við hafa meiri stjórn. Meiri stjórn veldur því að okkur líður betur.

Þess vegna leitumst við eftir því að skýra þunglyndi. Við grípum í eitthvað sem er kunnuglegt, og það erum við sjálf. Hvað er kunnuglegra þér en þú? Þar sem við gerum þetta ósjálfrátt sjáum við hluti oftar en ekki sem í tengslum við okkur sjálf, út frá okkur sjálfum. Þess vegna er algengt að reyna að skýra hegðun manneskjunnar sem á við þunglyndið út frá eigin hegðun. Makinn er þunglyndur vegna þess sem þú sagðir, sagðir ekki, gerðir eða gerðir ekki. Hann eða hún finnur ekki til nógu mikillar hamingju með þér. Þú ert ekki nógu skemmtileg/ur, áhugaverð/ur, merkileg/ur og svo framvegis og svo framvegis. Hættu þessu, hættu strax! Þetta snýst einfaldlega bara ekkert um þig. Hegðun makans orsakast ekki af þinni hegðun, heldur er atferli sjúkdómsins algjörlega óháð því sem þú gerir. Þunglyndi er ekki hægt að skýra á þennan hátt.

4. Þolinmæðin þrautir vinnur allar

Þó þunglyndi makans stafi ekki af þér hefur það samt áhrif á þig og þú hefur um leið áhrif á makann. Þú hjálpar ástandinu ekki neitt með því að snúast í vörn, fara í fýlu eða verða reið/ur makanum. Það versta sem þú getur gert er að gagnrýna manneskjuna fyrir það sem hún hefur ekki stjórn á. Þú myndir ekki krefja fótbrotna manneskju um að ganga þegar það er augljóst að hún getur það ekki.  Það þarf að horfa eins á andlega sjúkdóma á borð við þunglyndi. Það er nefnilega þannig sem þunglyndi virkar, hann eða hún hefur ekki stjórn á því. Þú getur réttilega reiðst þunglyndinu sjálfu; en ekki reiðast makanum! Um leið og þú byrjar að líta á þunglyndið sem sjálfstæða eigind en ekki eitthvað sem makinn stjórnar getið þið saman byrjað að vinna á því.

Það sem maki þinn þarf virkilega á að halda er að þú sért til staðar fyrir hann. Hafir þolinmæði. Styðjir hann. Sýnir honum ást og umhyggju, væntumþykju og virðingu í gegnum súrt og sætt.

5. Þunglyndið skilgreinir ekki maka þinn

Þetta er líklegast það mikilvægasta af öllu! Þunglyndið er ekki makinn og þar af leiðandi á það ekki að vera meginskilgreiningin á honum, hans eðli eða hans persónu. Makinn þinn er svo miklu meira en þunglyndið sem hann þjáist af, öll höfum við ólíka og um leið einstaka persónuleika, gildi, áhugamál og húmor og fólk sem berst við þunglyndi er þar engin undantekning. Þunglyndi er bara einn lítill þáttur í öllum þeim fjölbreytileika sem einkennir eina mannssál. Ekki gera þau mistök að líta á þunglyndið sem aðalatriðið.

Tölum um andlega sjúkdóma, opnum umræðuna! Sýnum stuðning - Aukum skilning! 

Andlegir sjúkdómar eru ekki feimnismál og ekkert til að skammast sín fyrir. Með því að hafa þá uppi á borðum verður mikið auðveldara fyrir okkur öll að eiga við þá, hvort sem um er að ræða okkar eigin sjúkdóma eða annara. 

fokk shit dem.......náttfatadagur

Ég veit ekki... er hægt að kalla þetta dag dauðans... ????? Ég kom ENGU í verk, er meira að segja ennþá á náttbuxunum, fór fram úr um held ég 8 leytið og fór með örverpinu til afa síns og ömmu að hjálpa þeim að tengja og stilla einhvern prentararæfil. Fór meira að segja á náttbuxunum mínum þangað og til að toppa það þá var ég brjóstahaldaralaus líka, sem þýddi það að  brjóstin gerðu ekkert annað en að slást í hné á  mér alla leiðina...... hva  eigum við að segja.... ca 30 metra ??

En þetta er a.m.k. búið að vera frekar þreyttur, pirrandi, geðillur og ömurlegur dagur, guð minn almáttugur hvað ég er ekki að nenna þessu leiðindalífi. Spurning um að fá símatíma hjá doksa og reyna að fá einhverjar nýjar gleðigeðpillur...... er ekkert að ná mér almennilega upp úr þessari andsk... líðan. Dagarnir rokka bara hjá mér, þeir eru ekkert jafnir. Það er engin dagur eins, ef að ég er heima á Hellu... bara heima þá eru þessir andsk... dagar hver öðrum leiðinlegri og ömurlegri með minni og minni tilgang. Hvers konar líf er þetta ?? Án gríns, getið þið ímyndað ykkur hvort að það sé ekki geggjað gaman að liggja í rúminu, geta ekki neitt, annað hvort horfa á kápu á bók, horfa á gluggan eða bara sofa...... allur dagurinn í svona bullshit, nema náttla klósettferðirnar, þær eru hreinlega æðisleg tilbreyting fyrir mig. Kannski af því að þá fæ ég alltaf þegjandi félagsskap, Rán eltir mig og sest á klósettgólfið og horfir á mig pissa. jey æði ! Alltaf þegar ég fer í rúmið fyrir nóttina eða á nóttinni þá er ég með markmið fyrir næsta dag, alltaf sama markmiðið, en það stenst ALDREI. Mitt markmið með hverjum degi er að fara í sturtu þegar ég vakna og svo í föt og EKKI upp í rúm aftur, en vitið þið hvað ? Ég fer ALLTAF upp í rúm aftur, mig langar ekki á fætur, mig langar ekki fram, mig langar ekki að gera neitt, mig langar bara að vera uppi í rúmi í friði.... alein. Það er reyndar allt í lagi þegar Kormákur hlammar sér til fóta og spjallar...... en hann nennir ekkert að stoppa og lengi. Ég er meira að segja orðin hálf hrædd um hann, mér finnst hann vera farinn að einangra sig soldið. Fer stundum eldsnemma í rúmið með slökkt ljós, snýr baki í herbergishurðina og er bara að fikta í símanum. Ég veit það ekki eftir öll þessi ár hvort að svona geðsjúkdómar séu ættgengnir, kannski er þetta bara gelgjan... unglingurinn hann er jú 14 ára, kannski á ég ekkert að vera með einhverjar áhyggjur af þessu. En þegar maður er svona einn mikið, uppi í rúmi. vakandi, hugsandi og hefur nógan tíma. Þá er maður að velta öllum andsk.... fyrir sér.

Ég á ennþá sama vandamálið með fólk.... ég þoli það ekki, það jaðrar við að ég hati alla, samt ekki, af því að ég kann ekki að hata. Ég læt bara fólk fara í taugarnar á mér...... kommon ég hitti ekki fólk, hvernig get ég látið það fara í taugarnar á mér?? Núna t.d. er ég að hugsa..... markmið mitt á morgun hummmmmm...... fara á fætur þegar ég vakna, ekki bara pissa og í rúmið aftur. Geggjað, ég hlýt að geta staðið við það núna eins og í öll hin skiptin bleeee Auðvitað stend ég ekkert við það, andsk.... aumingjaskapur í manni, ok ég veit að þetta er ekki aumingjaskapur en ég er bara orðin svo þreytt á þessu, þoli ekki andleg og líkamleg veikindi, þegar ástand er orðið svona andlegt og líkamlegt, maður getur ekkert, ekki einu sinni ryksugað, skúrað, unnið smá..... beygt sig kommon beygt sig án sársauka, af hverju getur þetta þá ekki bara verið búið ?? Af hverju getur svona ekki bara verið endalokin, af hverju þarf maður að vera svona mörg ár í viðbót, ekki hlakka ég til að verða svona gamlingi með allt mitt á bakinu.... ég kem til með að vera leiðinlegasti og mest kvartandi gamlingi sem lifað hefur... ég lofa.. þ.e.a.s. ef að ég lifi til gamlingjaárs. 

Eitt líka...... held að reykingarnar séu að ganga frá mér, ég er komin á það stig núna að ég hreinlega gæti drepið fyrir eina Camel eða tvær, var einmitt að kaupa mér hnífasett um daginn gæti notað það til að nálgast rettuna. Nei, fíknin er ekki að hjálpa til. Ég hugsa stundum "kannski hætti ég ekki á réttum tíma" en það þýðir ekki að ég sé að fara að byrja aftur, ég hætti 1 júlí og þá búin að vera hætt í rúman þrjá og hálfan mánuð. Mig vantar svo eitthvað, veit ekki hvað, mig bara vantar eitthvað og það er ekkert sem að einhver réttir mér, það þarf eitthvað kraftaverk að gerast..... einhver fylling, veit ekki einu sinni hvað ég er að tala um, veit bara að mig vantar eitthvað. Og hana nú.

Komin nótt...... ætla að fá mér vatnsglas, bursta og pissa og fara svo í rúmið, þarf víst ekki að hátta mig þar sem að ég klæddi mig aldrei.

Farið varlega inn í nóttina, það er aldrei að vita hvað leynist þar........ 

Náði að afkasta einhverju í dag...... kannski meiru á morgun eða engu, ég veit aldrei hvar ég hef mig.

Var að sjá færslu síðan  minnir mig 5 okt. 2012, þá er ég nýbúin að fara í aðgerð 2 á brjóstinu.... var búin að vera á sýklalyfjum í ca. 2 ár áður en ég fór í aðgerð 1..... og ég er ennþá að berjast við þetta. Með grisjuplástur yfir sárinu sem hefur aldrei náð að gróa eftir allan þennan tíma, magnað. Ætli þetta sé bara svona hjá mér ? Ætli ég sé þessi útvalda...... Guð benti niður á mig sagði "notum þessa sem tilraunadýr í hennar kynslóð" ég er næstum viss um það. 

Ég vaknaði rúmlega hálf 12. um hádegið í dag, kannski ekki skrítið, ég skreið undir sæng hálf 6 í morgun, hjá mér er enginn munur á sólarhringnum, hvort að það sé dagur eða nótt, það er bara hausinn sem virðist ráða því hvort að ég sef eða ekki. Stundum sef ég í marga sólarhringa út í eitt og stundum bara get ég ekkert sofið, virðist engu fá ráðið um þetta. Ég var komin í alveg glænjúv rútínu um daginn..... svaf aðra hvejra nótt, veit það ég er furðufugl eða fuðrufulg eða fruðrufruss eða eitthvað... núna er ég komin á bull skeiðið greinilega...... hvernig er það, eru engir svona klikkaðir eins og ég sem að skilja mig, þá á ég við hvað maður er klikkaður. Ég er t.d. mjög klár í mismælum.... spyrjið þá sem þekkja mig best, ætti eiginlega að fá Óskarinn fyrir það. reyndar ekki bara mismælum heldur þá sný ég stundum orðunum einhvernvegin sem að ég í rauninni skil ekki hvernig er hægt.... þau koma bara eitthvað öfugt útúr mér og setningarnar bara sitt á hvað, orðin ekkert í réttri röð í setningunum hjá mér. Held að þið fattið mig ekki ef að þið þekkið mig eða umgangist mig ekki.

Fór út úr húsi í dag..... ójá og fór í heimsókn klapp klapp klapp og þrefalt húrra fyrir mér, og meira..... ég prjónaði líka aðeins í dag nú að þá á ég skilið í viðbót  7 klöpp og fimmfölt Húrr. Ég í rauninni afrekaði heilmikið miðað við aldur og fyrri störf, með öðrum orðum miðað við heilsu andlega og líkamlega. Miðað við afköst dagsins, þá held ég að ég hafi sprengt minn skala. Eða get ég annars ekki haft skala eins og aðrir ??? Maður spyr sig. Samt örugglega bera að hafa skala heldur en skalla, en þar sem að ég er kvenkyns þá ætla ég að vona að ég sleppi alveg frá skallamálum. Mér finnst líka allt í lagi þó að karlmenn séu með skalla, það truflar mig ekkert, það er þeirra vandamál ef að þeir vilja kalla það vandamál. En er þetta ekki bara gangur lífssins ?? Ég meina.... ég er löngu orðin gráhærð þó að það sjáist ekki, ég vil ekki að það sjáist, mér finnst ég alltaf svo ung... vil ekki verða gömul og gráhærð, ræð ekkert við ömmuhlutverkið, ég meina ekki bjó ég ömmustrákana mína til, en það truflar mig ekkert. Þeir eru bara yndislegastir og ekki eru það þeir sem að valda mínu gráu hárum, þau voru löngu komin áður þeir fæddust, löngu áður en foreldrar þeirra kynntust. En er kannski með eitthvað annað sem ég verð víst að viðurkenna... þegar von var á fyrri ömmustrák, þá fékk ég nú bara nærrum taugaáfall...... (úff langar í sígó við tilhugsunina) þetta var ekki að gerast, ég var 35 ára kommon...... ég gerði ALLT..... dóttir og tengdasonur borguðu flug til Spánar (já til baka líka) um sumarið, kannski voru þau bara að róa mig niður.... hummm svona þegar ég fer að spá í það. Jæja, alla vega þá fer ég til Spánar 35 ára í afneitun var sko ekki að fara að verða amma 35..... ég reyndi að yngjast á Spáni, fékk mér nýtt tattoo og gat í augabrúnina. Ekki það, þetta virkaði ekkert ég varð samt amma..... þó að ég hafi bætt við mig einu krassinu enn á líkamann og látið stinga 50 cm nál í gegnum augabrúnina á mér...... en kostirnar voru tveir þegar Hjörleifur Máni ömmustrákur kom i heiminn. Annar kosturinn var sá að þegar ég fékk hann í fangið þá auðvitað bráðnaði amma gamla og annst bara ekkert að því að vera orðin amma(klikk). Hinn kosturinn.... elsku Hjörleifur Máni fæddist í janúar..... ég náði að verða 36 ára í desember, nokkrum dögum áður ;)

Klukkan er orðin hálf 2 og ég ætlaði snemma að sofa svo að ég myndi vakna fyrir hádegið á morgun...... hundurinn hrýtur hér á gólfinu og kötturinn liggur á koddanum mínum steinsofandi með aðra loppuna yfir augunum, er greinilega ekki að höndla þessa birtu hérna inni þetta krútt mitt.

Ég þyrfti að vera með eitthvað niðurskrifað eins og fyrir morgundaginn svo að ég fari fram úr, s.s. góður göngutúr, ein heimsókn, fara í sturtu, ryksuga, fara yfir skápana á ganginum.... eitthvað svona, ef að ég hef ekkert þá finnst mér svo oft að ég hafi enga ástæðu til þess að fara fram úr rúminu þegar ég er ekki rétt stemmd eins og ég hef verið undanfarnar vikur. Ég meina, það er alltaf eitthvað, alltaf nóg að gera, alltaf hægt að finna eitthvað..... en kem mér ekki í það ef að það er ekki skriflegt á blaði t.d. frammi á eldhúsborði. Þetta skilja ekki nærrum allir, þetta skilja flestir sem eru með geðraskanir, segi flestir af þvi að ég get ekkert alhæft.

En alla vega, er eitthvað komin af stað.... uppvask kvitt, þvegið úr tveimur þvottvélum kvitt, hengt upp kvitt, brotið saman af tveimur þvottagrindum kvitt, prjónað kvitt, heimsókn kvitt, elda mat kvitt er ekki viss um hvort að það var meira, en þetta eru svakaleg afköst fyrir mig miðað við ástand :D Gef mér klapp á axlirnar þegar ég er hætt að pikka hérna.

Núna segi ég þetta bara asskoti gott í bili, er farin að geyspa (jibbí) og ætla að fara á deit með Gustavsberg og fleirum þar inni og svo upp í rúm að hvíla mig..... spurning hvort að Kisa Mín sé góður koddi, tek ekki séns á að máta hana, nenni ekki að vera í framan eins og Freddy Krueger. Góða nóttina elsku lesendur og takk fyrir þolinmæðina ;) 

Vorkunarog vælustadus, ekki lesa ef slíkt pirrar ykkur.

Jæja, góðan dag, gott kvöld eða góða nótt. kl. 01:56 aðfaranótt laugardags 18 okt. 2014.

Það er orðið ansi langt síðan ég hef sett eitthað hérna inn, enda ekki dottið bloggi í hug fyrr en í síðustu viku, þegar ég var í maníu og skrifaði bara heilan pistil á facebook, held að það væri nær að skrifa eitthvað hérna ef að ég þarf að fá útrás eða bulla. 

Þessa dagana er ég svo ósátt við margt í þessu lífi mínu, ég hef verið að vinna eitthvað á sumrin (er öryrki) en við megum vinna eitthvað x-mikið sem að ég hef reyndar aldrei náð. Nema vinna hjá mér minnkar með hverju ári og núna er staðan orðin þannig að ég er hrædd um að ég geti ekkert unnið meira og það hefur mikil áhrif á mína andlegu heilsu. Ég bakari.... nei djók, ég er baksjúklingur, var reyndar að vinna aðeins í bakaríi í sumar. Ég er með ónýtar taugar í báðum fótum sem þýðir að ég er dofin frá rasskinn og alveg niður, allar tær dofnar báðu megin, spennandi ekki satt ;) Nú svo er ég með kvíða, þunglyndi og geðhvörf, alkóhólisti..... ég er með allan pakkann bara spyrja og svarið er já, nema blöðruhálskirtillinn er fínn ;) kannski af því að ég er ekki með hann. Nú, ég verð slæm í skrokknum.... bakið, mjöðmin, lærið.... alla leið niður. Það versnar í sumar og ég gúffa í mig sterkum verkjalyfjum og verkjalyfjum við taugum. Þegar ég vyrjaði að verað mjög slæm, þá láku bara tárin, réði ekkert við það, þau bara láku.... var hætt að geta farið út með hundinn, mér var svo illt, bara á því að labba og enn sárara að vera í hundagöngutúr með 40 kg. hund sem getur tekið í , það var að fara með mig, varð stundum að hringja i son minn og biðja hann að taka á móti mér af því að ég gat ekki lengur teymt tíkina. Hann tók við henni og ég haltraði svo grátandi heim á eftir. Svo versnar þetta, ég reyni að vinna, en þegar ég ar farin að æla af verkjum í vinnunni þá ákvað ég að tala við lækni (er sko mjög þrjósk og held alltaf að allt lagist bara). Okey...... ég er send í myndatöku á hné hægra megin(veikari löppin núna) og segulómun á mænu. Svo hringir doksi í mig og segir mér frá ónýtu taugunum í fótunum á mér.... ég veit allt um það, nema hann vill að Aron Björnsson heilaog taugasérfræðingur fí myndirnar og lesi úr þeim varðandi rest. Núna bíð ég bara og bíð eftir að ég fái hringingu frá Aroni, reyndar ætlaði ég að hringja í dag og a.t.h. hvort að eitthvað væri að gerast þar, en andlega heilsan bauð ekki upp á það,langaði ekki að hringja, var með hausverk, leið illa og lá í rúminu fram eftir degi, færði mig so fram í stofu, og svaf þar til held ég 18, var það vakin með heimsókn og ég á brókinni undir sæng inni í stofu. Nema fyrir ca. hálfum mánuði lá ég í rúminu í viku og sjálfsvorkunn og eymd, þoldi ekki lífið, hataði allt fólk, vildi vera í friði, svaraði ekki síma, vildi enga gesti sem sagt allt í volli og allt komið í andlegu heilsuna. Náði mér svo aðeins á strik og fór að fara í bæinn að hitta fólk, nema ég er eiginlega ekki að höndla nema einn í einu, vil ekki margmenni. Andlega heilsan á smá uppleið, en ég veit að hún á eftir að fara niður aftur, þar sem ég fór ekki á botninn og það skeður allta þegar ég fer niður og af hverju ætti það ekki að gerast núna... ég bara bíð, en reyni samt af bestu getu að halda henni i lagi. Fór á AA fund í kvöld, reyndar vorum við ekki nema man ekki 6-8 eða eitthvað á fundinum, en mér leið aðeins betur þegar ég kom heim í fullt hús af unglingum..... fór bara inn í herbergi lokaði á eftir mér og fór í tölvuna. Bara svo þið vitið það, þá er ég bara að fá útrás hérna, ó,ögulegt að hella þessu yfir facebookvini mína, þeir nenna ekkert að lesa þetta og líta örugglega ekki á þetta annað en vælustadus, en mér gæti bara ekki verið meira sama, verð að fá útrás þó að allt of margir skiljji ekki geðsjúkdóma og kalla þetta leti og að maður eigi bara að rífa sig upp úr þessu, en við sem þekkjum þetta vitum betur. Það er alltaf eitthvað nýtt að bætast við mín veikindi, það nýjasta er að á vinstri fætinum eru tærnar farnar að kreppast, kannski eðlilegt þegar það eru mörg ár síðan taugarnar þeim megin skemmdust að völdum brjóskloss, en núna þegar ég labba og stíg niður vinstra megin þá fæ ég verki fremst á ristina örugglega af því að þegar ég stíg í fótinn þá réttist úr tánum og þá verkjar mig fremst á ristinni, en það þýðir ekkert að vera að pæla í því , þetta er ónýtt. Ég held að ég sé að skrifa af því að mér líður illa og ég veit að fólk nennir ekkert að hlusta á eitthvað væl í mér, held reyndar að ég kvarti ekki mikið, held að ég reyni bara að sætta mig við þetta og þurfa að lifa með þessu. Sorglegast af öllu finnst mér að ég er búin að segja upp þessari litlu vinnu sem ég var í og er búin að vera í, í mörg ár og það hefur hjálpað mér andlega að vera í kringum fólk. 

Mér finnst sorglega leiðinleg staða með fjölskyldu mína, ég á einn son Kormák 14 ára sem býr með mér, mjög meðvirkur varðandi andlegu heilsuna. Og svo á ég dóttur í saambúð og tvo ömmustráka sem að eru mér mikils virði í þessu lífi eins og börnin mín, þó að ég eigi ofsalega erfitt með að tjá mig tilfinningalega við þau. Þegar mér líður mikið illa, þá græt ég mikið og allt ómögulegt, segi kannski eithvað sem ég á ekki að segja en geri mér ekki grein fyrir því af því að mér líður svo illa. Ekki  nóg með það, að þegar ég fer að gráta þá getur það endað með rifrildum sem að ég ræð ekkert mið af vanlíðan (sumir skilja þetta, aðrir ekki) þetta er eitthvað sem að ég ræð ekki við. Sambandið á milli mín og dóttur minnar núna er ömurlegt og hún vill held ég ekki tala við mig af því að ég missti mig eitthvað við hana í símann í veikindum..... sorglegt, þetta er örugglega mér að kenna eins og allt annað sem hefur gerst í mínu lífi. OFt finnst mér ég aldrei gera neitt rétt, samt finnst mér eins og ég sé alltaf að reyna, ég er bara ekki betri en þetta..... enginn er fullkominn og ég er langt frá því. Núna leka tárin þegar ég skrifa þetta. En ég veit að ef að ég reyni að biðjast asökunar á einvherju sem að ég veit ekkert hvað er, eithvað sem ég hef sagt, þá veit ég að það kemur eitthvað á móti og þá fer allt í rifrildi aftur og þá er allt í sömu sporum, eini munurinn er sá að sambandið verður ennþá stirðara. 

Ég átti 3 mánaða edrúafmæli á miðv.dag 15 okt..... ég hætti að reykja 1 júlí, ég er á hnefanum, ég er ekki að höndla þetta og ofan á allt tilhugsunin að geta aldrei unnið aftur. Ég reyni samt mitt besta til að halda þetta út. Aftur aðeins út í veikindin, ég held líka að það hafi mjög mikil áhrif að ég get ekki klætt mig í skó á hægri fæti, ég kemst í sokka með herkjum í rúminu en það er ekki séns að komast í skó, ef að ég er ein heima og enginn til að hjálpa mér þá verð ég bara að fara í croks skóna, sem eru ekki það besta fyrir mig, tala nú ekki um þegar það koma steinar í skóinn og það er mjög óþægilegt sérstaklega þegar fæturnir eru svona dofnir. 

Ég er á nokkrum lyfjum, ég tek 2 töflur af skjaldkirtilslyfjum, 2 töflur við ofvirkri blöðru, 1 töflu við sykursýki og 2 geðlyf og sprauta mig við sykursýki. Þetta er eitthvað sem að ég á að gera daglega........ þegar ég tók lyfin mín í gær og sprautaði mig þá var ég ekki búin að taka nein lyf í hátt í viku.....held að mér sé að verða skítt sama um allt, af því að það er alltaf eitthvvað að bætast við. Ég tek líka eftir þörfum Gabapentin, parkodin forte og diazepan, við verkjum. Var á Nobligan en var komin á svo stóran skammt að ég hætti á þeim, ég var orðinn eins og versti dópísti, gat varla talað, var með vöðva og taugakippi, hætti að tala í miðjum setningum, gleymdi orðum, gleymdi hvað ég var að segja.... þetta var ömurlegt, eftir tvo daga á þessum skammti þá hætti ég á þeim, enda komin í 600 mg af Nobligan í einu, ásamt Gabapentininu, en það er lyf sem ég hætti ekki á, það er kraftaverkalyf fyrir mig.

Ég held að ég hafi aldrei bloggað svona langt áður, þetta er eins og dagbók bara. Þið þurfið ekkert að vera að lesa þetta, ætli þetta sé ekki bara gott fyrir mig að fá smá útrás, held það. Mér fannst a.mk. gott að losna við þetta. Tala nú ekki um hvað AA fundurinn var góður í kvöld, þannig að kannski er ég aðeins búin að losa um......

Ætla að segja þetta gott í bili, enda klukkan að verða 3.....

Vonandi ykkar vegna hafið þið ekki eytt tíma í að lesa þetta, alla vega ef að þið lásuð þetta, ekki tuða í mér að ég sé með vælublogg..... sleppið frekar að lesa. Bara svo þið vitið það þá held ég að ég fari að gera þetta reglulega... fyrir MIG :D

Góða nóttina og megið þið eiga ljúfa og góða helgi <3 

hummmm......

Ég er búin að eiga fína daga undanfarið, skrapp á Selfoss í dag og var það bara fínt. Engin þreyta eftir ferðina. Vikan búin að líða frekar hratt, á þriðjudag fór ég í blóðprufur, skiptingu á brjóstinu, ræktina og sjúkraþjálfun, á miðvikudag fór ég í ræktina og krabbameinsskoðun,en var frekar þreytt eftir það skiptið enda svaf ég út í eitt í alla síðustu nótt til klukkan að verða 10. Ræktin í fyrramálið, eins gott að koma henni í rútínu aftur fyrst að geðheilsan er svona betri. Það er svo vinnuhelgi framundan, ég ætla að vinna 5 tíma á laugardag og 3 á sunnudag, svo eftir það verð ég bara í venjulegum helgum.

Það er búið að bjóða mér á rokkveislu á Akureyri  helgina 9-11 nov mig langar alveg rosalega að fara, maður fer aldrei neitt og gerir aldrei neitt. En þetta hittir á vinnuhelgi þannig að ég veit ekki hvernig verður. Það væri mjög gaman að fara.

Ég á mjög gott orðið með svefn, næ að hvílast vel sem er bara frábært. Og að vera byrjuð að vinna er bara yndislegt, frábært að komast í einhverja ábyrgð, í staðin fyrir að hanga endalaust bara heima hjá sér.  En ég er reyndar að reyna að berjast við prjónana, það gengur bara ekkert of vel hjá mér. Ef að þa er einhver þreyta í mér þá eykst athyglisbresturinn og ég skil ekki uppskriftir og allt fer í rugl og mamma rekur upp fyrir mig svo ég geti byrjað upp á nýtt. Er þá búin að læra að vera ekki að prjóna þegar ég er þreytt.

Ég hef ekkert að skrifa um, veit eiginlega ekkert af vherju ég er að henda einhverju hérna inn. Ég á víst ekki bara að blogga þegar mér líður illa, en þegar mér líður vel, þá veit ég ekkert hvað ég á að skrifa. hehehe

Segjum það þá bara gott í bili....

Kv. Linda litla sem langar að fara á ROKKVEISLU: