Dagur 20 á geðdeild.... og 21 dagur í jól !

Ég veit ekki hvernig mér líður.... vaknaði undarlega klukkan fyrir klukkan 6 í morgun og er ekki enn búin að átta mig á líðaninni. Gærdagurinn var ör..... Maníudagur, bæði góður og erfiður. Ég tek mér alltaf smá tíma í morgunbloggið, er búin að sækja mér látté og núna er ég alveg að fara út að reykja. En allt íí lagi að byrja aðeins hérna áður.

Ég vaknaði hálf 6 í gærmorgun, hitti fullt af góðu  og yndislegu fólki í gær... Þá er ég að tala um fólk fyrir utan það sem er hér inni s.s. staffið hér og sjúklinga. Vá fullt af veiku fólki hér, sumir er svo veikir að þeir halda jafnvel að þeir séu alheilbrigðir.....þetta er skelfilegur sjúkdómur.Fólk er að takast á við alls konar tilfinningar hér inni, og ég er alveg búin að sjá það að þetta er besti staðurinn til að berjast við erfiðar tilfinningar sem brjótast út úr manni í tíma og ótíma. sígó..... kem aftur eftir hálftíma ;o)

Þetta var sko enginn hálftími, klukkan að verða hálf 12..... nú þarf ég að fara að tækla lífið, vá veit ekki hvað er framundan. Eitt af því góða við að vera á geðdeild fyrir utan þessa hjálp sem maður fær hér er að þegar maður á í fjármálskröggum þá þarf maður a.m.k. ekki pening til að kaupa mat.

Er með kvíða dauðans núna... eftir viðtalið hjá geðlækninum í morgun, þá fékk ég bara kvíðakast dauðans.. eigum við að ræða það eitthvað ?? Núna styttist í útskrift, væntanlega í næstu viku og er það bara þannig séð gott mál nema....... hann vill ekki setja mig á ný geðlyf, hann vill að ég prófi að vera án þeirra. Ó mæ god....... er ekki alveg að sjá það þessa dagana, en verð að eyða helginni hérna inni í því að tækla eitthvað á mér hausinn og reyna að segja mér að það er möguleiki á að ég geti verið lyfjalaus...... SHIT, ég er bara svooooo hrædd við tilhugsunina. Ég er svo treg að leita mér hjálpar, hvað ef að ég er ekki að höndla þetta ??

Ég fór í gær með Írisi á ea fund í Hallgrímskirkju bakatil og var umræðan kvíði/jólakvíði, án gríns....  klikkaða kjéllingin í maníunni, varð að skreppa frá af miðjum kvíðafundi í svo miklu kvíðakasti, en meikaði svo að klára fundinn, en það tók á og þurfti smá tíma að ná mér niður þegar við komum út.

Fyrir utan kvíða í gær var dagurinn bara fínn... Fékk gest ( Maggi minn) kom upp úr klukkan 8 í gærmorgun, var einmitt úti að reykja þegar hann kom, þannig að heimsóknum var bara á stéttinni (þar má maður líka reykja) hehehehe   Nú elsku Arna mín kom svoum hádegið og Gyðan mín... fullt af gestum, hitti Martein fyrir utan. 

Ég veit það, ég veð úr einu í annað, veit ekki hvernig mér líður, er bara stressuð og kvíðin. Held að ég þurfi bara að skreppa fram og tala einhvenr í kaf núna...

gúdd bæ farvel and sí jú leiter.....

Desember komin..... í mínum augum er hann bara kvíði og hræðsla.

Ég veit ekki alveg líðan mína eða tilfinningar, ég sofna vel á kvöldin og vakna oft á furðutímum eins og ég vaknaði upp úr klukkan 4 núna, og ég virðist ekkert ná að sofna aftur fyrr en ég ég búin að fá minn níkótín skammt, þetta þýðir samt það að nú þarf ég að liggja undir sæng eða hangsa eitthvað inn á herbergi til korter í 7.... ok, bara tveir tímar í það. Hef þurft að bíða lengur en tvo tíma.

Það eru svo blendnar tilfinningar í gangi hjá mér....  mig langar svo að gráta t.d. núna, en held því aftur... skil ekki þessi grátköst mín, tilgangslausu endalausu köst.....  ok, það tókst ekki lengur að halda þeim aftur. Núna eru t.d mánaðarmót í dag..... Það skiptir mig engu helv... máli, ég nenni ekki að kíkja á stöðuna þar, hún veður hvort hirt öll af mér. Þarf að fara í Hjálparstofnun Kirkjunnar í dag, ætla að sækja um jólaaðstoð hjá þeim, vona að ég sé ekki of sein til þess. 

Er búin að vera að hugsa um presta í nokkra daga, verið að velta því fyrir  mér hvort að það myndi hjálpa mér að tala við prest...... getur prestur eitthvað frekar hjálpað mér heldur en læknir, geðlæknir eða bara einhver ???????  Svona tímar er erfiðastir, ég líð andlegar kvalir til þess að hugsa til að það séu að koma jól, ef að einhver er ekki undirbúin eða tilbúin að fá þau, þá er það ég. Ég hef hvorki andlega heilsu, né er í fjárhagslegri aðstöðu til að taka á móti þeim núna. Mér finnst allt vera mér í óhag..... á meðan ég dúsi hér inni, þá er María að fara með elsku mömmustrákinn minn til læknis og sálfræðinga út af kvíða...... allt út af mér, ég þoli ekki að hugsa til þess hvernig ég er að fara með barnið...... en það er ekkert sem ég ræð við. Vá, nú er ég að missa mig hérna..... en veit að ég fæ sígó eftir klukkutíma og kortér.

Kormákur minn sagði við mig í dag, "mamma, ég er búin að finna annað sme mig langar í jólagjöf heldur en stríðskallana, og það er líka ódýrara, það kostar minna en 3000" Getið þið gert ykkur grein fyrir því hve erfitt er að hlusta á hvernig barnið hugsar ?? Hann veit að það er aldrei peningur til fyrir neinu. Hann biður ekki um neitt, og hann er mjög nægjusamur. Hann spurði mig í fyrradag þegar ég heyrði í honum í síma, hvort að ég kæmi heim fyrir jól, ég sagði alveg örugglega. EN ef að það skildi fara þannig að ég fæ ekki útskrift fyrir jól, þá fæ ég alla vega leyfi til að elda með þér mat, gúffa hann í okkur og tæta upp pakka. Það fékk samt ekki til að hætta að gráta. Hann komtil mín í gær og var svo glaður, það komu bara tár þegar hann kom hlaupandi á móti mér. Elsku Kormákur minn, vona að ég komist heim til hans sem fyrst.....

Held að ég hætti þessi væli nún, klukkan korter í 6 og ég þarf ekki að bíða nema klukkutíma í viðbót, þá fæ ég smók og þá get ég sofnað aftur. Ætla að henda inn hér í restina eins og svo oft áður. Ef að einvher má missa eitthvað.... ég er ekki að sníkja né betla. Ég er að reyna að bjarga mér

0303-26-6334

knt 251271 4539

 

Heilbrigðiskerfi MÆ ASS !!!!!

Ég snappaði gjörsamlega í gær..... fann að það var svo mikil reiði að koma út í mér að ég varð að fara fram á gang og ráfaði þar fram og til baka. María var hjá mér og elti hún bara, þó að ég segði henni að hún gæti beðið inni. Þetta var ekki nóg, reiðin magnaðist svo gífurlega að ég sagði að ég yrði að fara út að reykja. Varð örari og örari, vá hvað þetta var erfitt. Strunsaði fram og til baka, og í hringi, afturbak og hæði  og hóla, stéttir og tröpppur...... name it, varð að gera það til að losa reiðina, en það virkaði ekki. Endaði með því að ég brotnaði niður algjörlega, gat ekki ekki einu sinni grátið í hljóði, grét hátt, það lá við að ég öskraði eins of ljón eða eða svín sem er meðvitað um að það verði étið á jólunum. María reyndi bæði að ná mér niður og hugga mig, en það virkaði ekkert. Annað hvort reykti út í eitt eða kastaði sígarettunum í burtu að því að ég gat ekki reykt fyrir gráti, ég sagði margsinnis við Maríu að ég myndi vilja láta sprauta mig niður, mér liði svo viðbjóðslega. Er ekki viss, en ég held að ég hafi fengið taugaáfall þarna úti.......... reyndi mitt besta að taka mig saman í andlitinu til að fara inn, það gekk ekki vel svo ég frestaði bara aðeins að fara inn.

Fórum inn fyrir rest og ég vildi bara sitja niðri á reyna að ná mér áður en ég færi upp. María sagði að ég yrði að tala við einhvern..... það gerði mig reiðari, sagði að ég fæ ekkert til að líða betur hérna, er að éta einhverjar pillur sem eiga að slá á kvíða en gera það ekki..... held að ég sé að taka þær til að gera geðlækninum og vaktinni til geðs.

Ég fór beint inn í náttföt og undir sæng, María tók skítuga þvottinn minn og kvatti. Hjúkka kom með lyf og sat yfir grenjuköstunum mínum og var ákveðið að gefa mér róandi og svefnlyf til að róa mig niður. Ég róaðist og sofnaði örugglega um hálf tólf til tólf. Var vöknuð afutr klukkan 3..... í vanlíðankasti dauðans....fór fram að fá mér soðið vatn með mjólk, hélt að það gæti kannski gert mér gott. Ekki þýðir að fá að reykja, þannig að ég vissi að ég myndi ekkert sofna fyrr en ég væri búin að fá að reykja. Fór kortér í 7 og bað um að láta hleypa mér út að reykja en fékk nei svar, var tilkynnt að ég væri komin á deildarvist sem þýðir að ég fæ ekki að fara út, ekki einu sinni með fylgd. Ég tók því ekki vel, en vildi þá fá að fara inn í reykherbergi en var meinaður aðgangur þar af því að klukkan var ekki orðin 7..... vá ég missti mig alveg, það má fara út að reykja 6:45 en ekki reykjaí herbergi fyrr en 7 !!!!! Hálfgargaði á hann að ef að ég fengi að reykja væri meiri líkur á að ég gæti sofnað aftur, væri búin að vera vakandi siðan klukkan 3. Ég rauk inn í herbergi í fússi og auðvitað hélt þetta andskotans væl áfram, fimm mínútur í sjö kom maðurinn á næturvaktinni og sagðist ætla að leyfa mér að fara í reykherbergið núna, ég leit klukkuna og sagði nú, en klukkan er 5 mínúturí 7 ertu þá ekki að brjóta þessar reglur þínar.... vá, é var svo reið. Jæja, en sat inni í 3 sígó og upp í rúm, og náði að sofa í tæpan klukkutíma. Morgunvaktin var mætt og Gunnar, yndislegur starfsmaður hér var að vekja mig í morgunmat..... allur morguninn er búinn að fara í reiði, kvíða og væl út af bullshiti hérna.

Var að koma út viðtali hjá geðlækni, og ég sagði honum að hann gæti ekki lokað mig svona inni það gerði bara illt verra. Ég væri ekkert að reyna að fara að skaða mig eða stinga héðan af, er  semsagt komin með stéttarleyfi, There is a God.

Hann ætlar líka að setja mig á einhver kvíðalyf, sem ég fæ reglulega yfir daginn...... vá, ég veit ekki hvað ég höndla að vera hér lengi. Hann ætlar að hafa mig alveg lyfjalausa í 1-2 daga og sjá hvernig ég verð, þetta sagði hann þegar að ég sagðist vilja fara að geðlyf aftur, ég gæti þetta ekki.

smáútrás búin.........

Lyfin sjálfsagt að fara úr líkamanum og tilfinningar koma í ljós.

Ég gat ekkert skrifað hér í gærkvöldi, líðanin var svo erfið og vont. Það eru að koma tilfinningar inn í líðan mína. Flatleikin af lyfjunum sem ég var á er greinlega á burtleið og við taka tilfinningar..... þetta sem þið venjulegu eru með.

María var hjá mer í gærkvöldi, við röltum inn í herbergi að spjalla. Við vorum ekki búnar að vera lengi  þegar ég fer að finna fyrir óróleika og ráfa um herbergið, fannst ég eitthvað stressuð, þetta jókst svo á, að ég var farin fram að labba gangana þar fram og til baka...... María greyið elti, ég sagði henni að hún gæti alveg beðið inni á meðan, en hún vildi frekar fylgja mér. Gat ekki ráfað um þessa ömurlegu ganga lengur, sagði að ég yrði að reykja. Hentist í úlpuna mína og næstum af stað á sokkunum, María gekk frá bollanum mínum á meðan.  Rólegheitn tóku stuttan tíma, hjartað barðist hraðar og hraðar og fannst mér það vera að springa, ég strunsaði fram og til baka á stéttinni að farast úr hjartatruflunum og aukandi reiði sem magnaðist svo hratt upp að ég varð hálf hrædd.

Reiðin var ssvo yfirþyrmandi að ég vissi ekkert hvað ég átti að gera eða gat gert...... vá, fnnst hjartað vera að springa og hausinn hreinlega líka.. Ég varð að labba, ég varð, ég gat ekki staðð kyrr og ég strunsaði fram og til baka.......þar til að ég gat ekki meir, ég var búin, ég réði ekki við þetta, ég brotnaði ekki bara niður, ég hreinlega öskraði af vanlíðan og grenji. Vá hvað mér leið illa, öskrandi af grenji, nánast með ekka fyrir utan geðdeild..... ég vildi að einvher heyrði í mér og kæmi og sprautaði mig niður..... en það kom enginn. Mér leið sov við bjóðslega ég vildi svo láta sprauta mig niður....... hvar er þetta fólk þegar maður þarf virkilega á því að halda ??

Ég sagði Maríu að ég vildi fara inn að sofa og hún ætti að fara heim, hún vildi endilega að ég talaði við einhvern, en ég vildi það ekki. Nenni ekki að væla yfir vanlíðan, láta svo gefa mér eins atarax sem gerir mér ekkert.... held stundum að þeir séu að gefa mér vítamín. Strunsaði inn og vildi fara að sofa...... Hjúkka kom með lyfin mín og sat og hlustaði á mig i smá tíma, svo koma annar starfsmaður og sat hjá mér einhverja stund en vildi svo ná í hjúkku, þear hún kom svo til baka þá var hjúkka 1 komin inn til mín aftur með róandi og svefnlyf, eitthvað annað en þetta helvítis atarax sem hefur enga virkni á mig, ekki nema ímyndaða til að þóknasð geðlækninum mínum sem vill ekki gefa mér lyf. Jæja, eitthvað fór að virka.... ég róaðist og meira að segja sofnaði, en Adam var ekki lengi í Paradís , ekkert frekar en ég í svefnheimi. Vaknað ca korter í 3 og hvað í anskotanum á ég að gera ? Ég veit a.m.k. þeir leyfa mér ekki að fara inn að reykja, þar verð ég pínd til að vera reyklaus þar til 7 í fyrramálið. Aumingja maðurinn á næturvaktinni...... ég er ekki að sofna aftur, finn það alveg. Veit ekki hvað ég á að gera núna, yfirfull af kvíða og hálfhrædd við að þessi reiði komi fram aftur. Reiðin var viðbjóður, það var eins og einhver hefði farið inn í mig......

Segjum þetta gott, ætla að drekka heitu mjólkiina mína og kannski bara, hvað annað getur maður gert ef að ég sef ekkkert ??

Vá.... hvað það tekur á að vera inni á geðdeild.

Verð að fá smá útrás þó að stefnan hafi verið sú að tjá mig bara fyrir nóttina. Er búin að vera í mikilli vanlíðan í dag og vera í endalausum grátköstum. Fór í læknaviðtal og ekki var neitt minnst á útskrift, þannig að ég vonaði að það myndi létta á mínu stressi, vanlíðan og gráti, en það gerði það ekki.

Ég er svo viðkvæm og tæp í dag að ég höndlaði ekki eina konu í morgunmatnum, sem neitaði að taka lyfin sín af því að hún væri ekki veik, hún væri alheilbrigð...... hótaði að drepa lækninn skömmu síðar og annað slíkt. Þegar ég var að sækja morgunmatinn minn þá hrundi ég niður og grét eins og Atlandshafið væri að tæmast og það væri í mínum verkahrring að fylla það aftur og það STRAX.

Mér finnst gott að vera hérna og ég trúi því að það sé verið að hjálpa mér og þó að einn sjúklingur hafi svona slæm áhrif á mig, verð ég að berjast á móti því, ég er á geðdeild og það er enginn heilbrigður þar. 

Búin að fá smá útrás bæði hér og á því að grenja.

Þetta vanalega í lokin, ef að þú mátt sjá af fáeinum krónum, þá er ég í slæmum málum og myndi þiggja þær, margt smátt gerir eitt stórt, fyrir svona öryrkja-þunglyndis-púka eins og mig.

0303-26-6334

 knt.251271-4539

15 dagurinn minn á geðdeild,

Dagur að kveldi kominn. Skrítinn dagur, bæði slæmur og góður.
En fyrst af öllu langar mig að tala um fólkið sem kemur til mín í heimsókn hingað, ég fæ margar heimsóknir nánast daglega og eru þær að gefa mér mikið. María mín mætir oft með ömmuMússana mína og stundum kemst Kormákur minn með ef að hann er ekki í skólanum.

Ég ætla ekki að fara að telja upp hverjir hafa komið, en ég er svo sannarlega þakklát ykkur öllum fyrir að koma til mín og gefa lífi mínu lit.

Ég hef átt við það vandamál hér á geðdeildinni að hata geðlækninn minn, ekki bara hata hann,  ég var uppfull af reiði og pirring út í þennan geðlækni, ef geðlækni skal kalla. Hann gerði allt mér til vanlíðunar, hann t.d. útskrifaði mig 8 nóv og ég var ekki tiilbúin til þess, hann sendi mig út í þetta hræðilega líf aftur.  Enda kom ég aftur inn hálfum mánuði síðar í verra ástandi í það skiptið, ég ræddi við hann að ég vildi fara út í lyfjabreytingar af því að mér fyndist geðlyfin mín vera hætt að virka á mig.NO PROB...... læknafíflið reif af mér lyfin í heilu lagi án þess að trappa mig niður og hef ég svo sannarlega fengið að finna fyrir því undanfarna daga, mín hugsun var sú...... ok, hann ætlar ekki að trappa mig niður, það tekur lengri tíma og hann vill endilega losna við mig héðan út sem fyrst. Ég er að segja ykkur það, ég HATAÐI geðlækninn og mig langaði mest af öllu að sparka í sköflunginn á honum. Hefur verið sparkað í sköflunginn á ykkur ??? Vitið þið hvað það er vont ??? F*** það er pain in the f****** ass. 

Íris mín Jack er góð vinkona mín sem er í Hugarafli, eins og ég. Hún kom til mín í vikunni og held ég að hún hafi verið hjá mér í 4 tíma...... hún Íris hefur verið dugleg að troða HAM inn í hausinn á mér, en það er eitthvað sem að ég er ekki að hafa.... alla vega ekki enn, búin að fara´á eitt námskeið á Reykjalundi og eitt ú Hugarafli sem að Pétur Hauksson geðlæknir sá um. Jæja, nema hún Íris er snillingur, eftir þessa heimsókn frá henni tókst henni að breyta mínum hugsunum.  Í dag hata ég EKKI geðlækninn minn hérna, ég er að reyna að trúa því að hann sé að hjálpa mér.

Dagurinn í dag er búinn að vera stútfullur af fráhvörfum slen, sljóleiki, depurð, mikill svimi, hjartsláttatruflanir, hausverkur og ógleði...... hvenær tekur þetta eiginlega enda ? Ég hitti aftur lækninn í dag sem ég hitti í gær (þennan sem lítur út fyrir að vera í rokkhljómsveit) ;o) Hann heldur bara áfram að segja mér að þetta sé ekki hættulegt, að þetta sé af kviða eða þetta séu fráhvörf en ég eigi að ræða það við "elsku" geðlækninn minn í fyrramálið. Málið er bara hreinlega það að geðlæknirinn minn er allt of æstur í að útskrifa fólk og núna óttast ég að í fyrramálið sé hann búinn að ákveða að ég sé orðin hress og eigi bara að fara heim á þriðjudag...... ég veit að þetta eru bara fyrirfram ákveðin samtöl í hausnum á mér, en ég ræð ekki við þau. Ég er bara svo hrædd um að hann fari að útskrifa mig og ég er svo sannarlega ekki tilbúin í lífið strax.

Ég átti grátlausann dag í gær og það fannst mér mikið batamerki, að núna væri ég að lagast og fór að sofa með nánast bros á vör...... svaf vel í nótt. Vaknaði bara klukkan 7 eins og vanalega og fór út að reykja. En dagurinn varð ekki eins og ég vonaði, grátköstin byrjuðu aftur í dag og fékk ég hjúkrunarfræðing inn í herbergi til mín og vældi út í eitt, og grenjaði enn meira yfir því að ég veit ekki af hverju ég græt, ég finn bara að eitthvað er að fara að gerast... og svo skellur það á. Þá kemur þessi uppgjöf upp í mér og vonleysi og ég get ekki meir.

Ég er svo þakklát þeim sem koma til mín hingað, til mín kemur bara fólk sem mér þykir vænt um og ég elska. Takk fyrir hugulsemina fallega fólk.

Ég myndi alveg vilja fá að vita email hjá þessum stórlöxum ef að einvher veit um s.s. Björgólfi Thor, Jóni Ásgeiri og fl.

Ég ætla alltaf að enda bloggið mitt á að setja inn bankareikning, ef að einhver má missa smá aur. Ég er ekki að sníkja eða betla........ þetta er ein leiðin til að reyna að bjarga sér.

 0303-26-6334

knt. 251271-4539

 

Byrja að blogga aftur frá geðdeild.

Það er nú orðið ansi langt síðan síðast, en ég hef ákveðið að reyna á bloggið aftur vegna veikninda minna, og kannski reyna að skrifa þau frá mér.

Ég fór að finna fyrir andlegri niðurleið fyrir miðjan októberen svo kom hrunið og ég gafst upp. Lokaði mig af, svaraði ekki síma, svaraði ekki dyrabjöllu, keðjureykti og annað hvort svaf ég eða hékk í tölvunni.

1 Nóvember var ég lögð inn á geðdeild eftir að hafa innbyrgt rúmlega 100 töflum að róandi og svefnlyfjum á þremur dögum, allt datt út í 5 daga hjá mér og ég vissi ekkert hvað hafði skeð á þeim tíma enda útúrlyfjuð. Ég er útskrifuð 8 nóvember og var ekki sátt, fann að ég var ekki tilbúin að fara heim og enn síður að fara út í þetta hræðilega líf.

Ég var í viku í daglegum við tölum hjá Auði Axelsdóttur iðjuþjálfa í Hugarafli, Auður hefur alltaf reynst mér vel og þann 8 október var ég búin að vera eitt ár í Hugarafli. Jæja, það kom helgi...... ég höndlaði hana ekki, vikuna eftir endurtek ég leikinn. Églokaði mig af og einangraði, svaraði ekki síma, svaraði ekki dyrabjöllu, keðjureykti og annað hvort svaf ég eða hékk i tölvunni..... og auðvitað grét ég allan sólarhringinn. Líðanin var orðin viðbjóður. Sunnudaginn 21 þá sendi ég Auði skilaboð á facebook og segist vilja tala við hana, en að það verði að vera snemma af því að mér liði svo illa og mig langaði ekki að hitta fólk, bara hana. Ég fékk viðtal hálf tíu á mánudagsmorgunin, þar sem ég mæti og hitti hana og grenja út í eitt, það var uppgjöf aftur..... ég gat ekki meira. Ég fór heim eftir þetta viðtal og hafði Auður samband við mig eftir hádegið og spurði hvort að ég væri til í að fara í viðtal upp á geðdeild klukkan tvö og hún kæmi með mér.... ég samþykkti það. Var sótt heim klukkan tvö og við Auður fórum á bráðamóttökuna. Eftir einhverja biðstund og viðtöl var ég lögð inn, strax. Fékk ekki að fara heim að sækja mér föt, tannbursta, hreinlætisvörur og slíkt. Þegar ég skrifa hreinlætisvörur þá hgusa ég út í það til hvers ?? Ég gat hvort eð er ekki þrifið mig, ég gat ekkert, gat ekki vaskað upp, þvegið þvott, eldað mat..... gat ekkert. Tvisvar sinnum á þessum tveimur vikum sem ég var heima fékk ég elskulegu nágrannakonu mína hana Bínu til að vaska upp fyrir mig og í eitt skiptið kom elsku Fríða til mín og vaskaði upp, setti í vél og hengdi upp. Ég gat EKKERT !!! Það eina sem var mér hæft í rauninni vara bara að sitja... bara að sitja og horfa fram fyrir mig.

Í dag er laugardagur og í heildina er þetta 14 dagurinn minn á geðdeild í nóvember. Á þriðjudag, voru geðlyfin tekin af mér..... ég var ekkert tröppuð niður af þeim, þau voru bara tekið hviss bamm búmm...... síðustu dagar hjá mér eru búnir að vera dauði og djöfull, ég er búin að vera mjög sljó, dofinn grátandi, mikill svimiog mjög þreytt. Ég vaknaði klukkan 5 í morgun, fékk ekki að fara út að reykja... það er ekki fyrr en klukkan 7, þannig að ég beið til korter í 7 og fékk þá að fara út og sat þar í hálftíma í Gaddi Gríms.... bbbbrrrrrr,..... eigum við að ræða það eitthvað ?? Nema... þá byrja hjá hjartsláttatruflanir og þung aukaslög, það hræddi mig ekki en ég hugsaði "kommon, ætlar þetta engan endi að taka" Þarna er ég ferð annað hvort fráhvörf frá lyfjum eða truflanir vegna kvíða. Ég ákvað að fara inn í herbergi og undir sæng í þeirri von um að ég myndi þiðna, ég eins og Frosty the snowman (er hann ekki annars til ) ef ekki, þá skapaði ég hann í morgun. Ég náði að sofna í tæpan klukkutíma, fann enn fyrir þessum truflunum þannig að ég ákvað að láta mæla blóðþrýstinginn minn, sem var svo í fínu lagi (gott að eitthvað er í lagi hjá mér). Truflanirnar hafi auksit með deginum og ákvað hjúkrunarfærðingurinn að lækinir myndi skoða mig, ég kommon.... soldið flottur læknir, var einmitt ekki læknalegur, hann var eins og einhver hljómsveitartöffari. Fannst sko ekkert slæmt þegar hann hlustaði mig og ekki verra þegar hann hlustaði hjartað. En ekkert að...... því miður hugsaði ég, þá kemur hann ekki meira við mig hahahaha djók. Nei ég var fegin, en hann var ekki viss um hvort að þetta væri fráhvörf eða út frá kvíða. Á að hitta hann aftur á morgun, vonandi fara þessi fráhvörf að líða hjá þetta er svo vont.

Annars er líðan mín öll að koma til, ég finn það. Ég get fíflast, ég get brosað og meira að segja get ég hlegið. Ég átti meira að segja fullt af hatri inni í mér, reiði og pirring, en ég gat ekki beitt því út að vanlíðan. Núna í dag..... ok, ég er að farast úr fráhvörfum, EN ég er búin að ýta hatrinu frá mér, reiðin hefur minnkað og þetta er minn fyrsti dagur í meira en mánuð sem að ég hef ekki grátið.

Ég á tvö börn, 23 ára dóttir sem á mann og tvö börn og svo á ég 10 ára mömmustrák, hann er sá sterkasti sem ég veit um og hann er búin að vera hjá sterkustu og duglegustu kvenpersónu í þessum heimi í nokkrar vikur. Hann er búinn að vera hjá systur sinni, og ég veit að hann er í öruggum höndum, ég get ekki hugsað um hann í þessum veikindum mínum núna. Dóttir mín og tengdsonur eru í tengslum við barnaverndarnefnd og eru að reyna að fá tímabundna forsjá yfir honum á meðan mín veikindi standa yfir, ég er þeim svo þakklát fyrir það. Ég treysti engum betur en þeim fyrir syni mínum og ég vona að þau fái þessa tímabundnu forsjá, bæði mín vegna og sonar míns.

Fjárhagur minn er allur í laski, mér hefur oft gengið illa en núna gengur mér ekkert og tel eg stórann hluta af mínum veikindum vera fjárhagsáhyggjur. Ég vann aðra hverja helgi, þegar pabbahelgar voru, en það er nú orðið soldið langt síðan ég vann síðast og ég er víst ekki á leiðinni til þess. Ég hef gert þetta á facebook..... ég beðið um hjálp og ég fékk mikið af einkapóst þar sem að fólk var að segja hve dugleg og hugrökk og sterk ég væri og frábært að ég skili biðja um hjálp. Ekki allir sammála, sumum fannst mér ég vera að betla eða sníkja..... en þetta er ekki þannig meint. Ég heimta ekkert af neinum, ég bið fólk ef að það má missa nokkrar krónur þá þigg ég þær. Ég á langt í land með að ná andlegri heilsu á meðan fjárhagurinn er svona...... hvar eru Björgólfur, Jón Ásgeir og þessir dúddar þegar ég þarf á þeim að halda ???

Ætli ég láti þetta ekki gott heita núna, er orðin þreytt og ætti að fara að koma mér undir feld. Satt að segja á ég ekki von á þvi að neinn nenni að lesa þetta væl og kvart og kvein í mér, en ég er kannski helst að vona að það létti eitthvað á mér að losa um þetta.

EF að .þú meikaðir í gegnum þetta, þá berðu hag annarra fyrir brjósti, ef að þú last þetta ekki, gæti verið að þú væirr með athyglisbrest, einbeitingaskort, áhugaleysi fyrir þessu væli, eða hreinlega bara nenntir því ekki. Ekkert mál, ég lifi það af ;o)

Ég gefst ekki upp heldur, ég ætla að setja hérna inn reikningsnúmerið mitt og kennitölu ef að þú vildir gefa frá þér fáeinar krónur. Þetta er hvorki betl, né er ég að sníkja. Mér er sagt að þetta sé sjálfbjargarviðleitni.

Takk fyrir lesninguna kæra/i . Ég vona svo sannarlega að þú eigir ekki við svona veikindi að stríða, en..... you never know, its a hard life.

0303-26-6334

knt. 251271-4539

 

Svo sem ekkert...

Sæl og blessuð.

Það er nú orðið ansi langt síðan síðast, ég er víst ekki besti bloggari í heimi það er nokkuð ljóst. En ég er komin aftur. Skólinn er auðvitað búinn hjá Kormáki, hann fór í frí 10 júní með snilldar einkunnir og gerði móður sína heldur betur stolta. Hann er búinn að vera hjá pabba sínum í rúma viku núna og kemur til mín aftur eftir næstu helgi. Á meðan held ég mig fyrir austan á Hellu og reyni að vinna eitthvað aðeins.

Nú, það sem hefur skeð í mínu lífi síðan síðast er að ég er búin að fá annað barnabarn, ömmustrák sem fæddist 22 apríl og heitir Jón Oliver. Geri aðrir betur..... tveggja drengja amma og ekki nema 38 ára.

Hugarafl er ennþá stór þáttur í lífi mínu, er það daglega þegar ég er í Reykjavík og líkar það alveg stórkostlega vel og held að ég eigi eftir að vera þar mikið meira. Annars er andlega heilsan mín bara þokkalega góð  og er búin að vera það undanfarið.

Annars gerist nú ekkert í mínu lífi.... heima-vinna-Hugarafl-sofa- éta. Þetta er mitt líf hehehehe

Segjum þetta ágætt í bili, þangað til næst... hvenær sem það verður hehehe

Bestu kveðjur og SMÚSS... Linda litla

 

Allt byrjar á hugsun.

Ég er nýkomin úr sturtu, sem er reyndar ekki frá sögu færandi. Nema stundum hugsa ég meira en vanalega í sturtu og þá er sko mikið sagt þar sem að heilinn á mér er á fullu allan daginn að hugsa og hugleiða. Jæja, jarðskjálftar undanfarið..... það heltekur hug minn núna, allir þessir skjálftar. Hvað veldur þessu ?? Ég var á Hellu í "stóra"skjálftanum áraið 2000, en sá skjálfti var nú bara nett prump miðað við t.d. þennan stórra í Chile 8.8 ég fæ illt í hjartað við tilhugsunina. Mikil skelfing hefur gripið chilebúa sem lentu í þessum skjálfta og öll hræðslan í fólkinu hlýtur að vera skelfileg, bíðandi eftir enn fleirum eftirskjálftum, bíðandi eftir að fleiri hús hrynji, bíðandi eftir að fleiri láti lífið. Hrææðilegt alveg. Ég veit um fólk sem er þarna úti núna og þegar ég heyrði um skjálftann var ég ekki lengi að hringja og fá fréttir um hvort að ekki væri allt í lagi og það var allt í lagi hjá þeim sem betur fer, en ekki allir voru svo heppnir. Við verðum að biðja fyrir þessu fólki í bænum okkar.

Vissuð þið að við hugsum 50.000 hugsanir á dag og 90 % þeirra eru neikvæðar um okkur ?

Sú gamla :o)

 

 

 

 

 

 

 

 

Helga Brynja uppáhaldsfrænka.

 

 

 Hjörleifur ömmustrákur

 

 

 

 

 

 

 

 María frumburðurinn

 

 Ég og Vigga ;o)

 

 

 

 

 

 

 

María frumburður með nýjan ömmustrák í bumbunni og Berglind frænka.

 

 

 

Ástrós Anna nýja frænkan mín.

 

 

 

Kormákur minn.

Fallega bjartur dagur.

Kannski er það veðrið-snjórinn-kuldinn-hálkan... veit ekki, en það er eitthvað sem að fær mig til að langa að blogga aðeins. Reyndar kannski alveg kominn tími á það, langt síðan síðast. Ekki að ég haldi að fólk bíði spennt eftir því að lesa vitleysuna og pælingarnar frá mér. EN er ekki best að byrja.... mikið og margt hefur gerst.

Eigum við ekki bara að byrja á veikindum mínum sem ég hef verið í, þó undarlegt megi vera þá hafa þessi veikindi algjörlega bjargað lífi mínu. Líðan mín í dag er sem aldrei áður. Mér líður stórkostlega, ég er hamingjusöm, horfi fram á lífið með björtum (og auðvitað opnum augum) og langar næstum að dansa mig áfram og hver hefði trúað því að Linda litla hefði áhuga fyrir því að taka einhver spor... reyndar var ég ekki óvön því að taka hliðarspor í einhverja vitleysu, en það er svo sannarlega liðin tíð. Batnandi fólki er best að lifa.

Nú í lok september þá hrynur hjá mér taugakerfið og allt með því, ég lenti í mjög svartri holu sem að ég tók tíma í að koma mér upp úr aftur, en það hafðist með hjálp góðs fólks. Þar vil ég byrja á því að nefna hana Viggu mína, ætla reyndar ekki að nefna fleiri þar sem hitt fólkið er allt í Hugarafli og vil ég ekki telja það upp, ég gæti gleymt einhverjum og það vil ég ekki. Ég er þakklát þeim öllum. Hugarafl er magnað og án þess efast ég um að ég væri hér í því ástandi sem ég er í nú. 

Ég var mjög virk í viðtölum á geðdeild Landspítalans í haust hjá geðlækni sem að hefði þurft hjálp sjálfur reyndar. Gafst upp á honum og leitaði til heimilislæknar míns sem er kona sem er frábær og gert nánast allt til að hjálpa mér. 8 október byrjaði ég svo í Hugarafli og var/er mjög virk þar, reyni að mæta þar upp á hvern dag. Í kringum jólin hittumst við að spila saman, við erum frábær hópur. Bati minn gekk vel og í Janúar var ég svo heppin að fá að leysa eina af sem var að hætta með nýliðahóp og fékk ég að vera ein af tveimur og sjá um hann, þetta er mjög gefandi ogveitir manni smá ábyrgð.

 Árið 2010 held ég að sé mitt ár, það byrjar frábærlega og það heldur áfram að vera frábært. María mín, Rúnar tengdasonur og Hjörleifur ömmumús fluttu heim frá Noregi í Nóvember og hefur það líka hjálpað við betri líðan, ég kom ekki heim að tómu húsi. Ég kom heim í gleði, Hjörleifur minn er einn stærsti lyfjaskammturinn minn sem virkar best, ekkert virkar betur á vonda líðan en hamingjusamt barn sem þykir vænt um mann. Nú fer einmitt að koma sá tími að þau fara alveg frá mér í eigið húsnæði, ég bæði hlakka til fyrir þeirra hönd og einnig að fá meira næði ein, en á móti þá kvíður mig fyrir því að koma heim í þögn og smá hræðsla um að ég eigi eftir að einangra mig. En ég á yndislegan son sem að ég veit að kemur í veg fyrir það :o)

 Nú held að ég segi þetta gott úr mínu veikindastússi, er alveg viss um að flestir viti um þetta og nenni kannski ekkert að vera alltaf að lesa um þetta eða velta sér upp úr því. Annað........

Nú er minn helsti ferðamáti með einkabílstjóra á stórum gulum bíl.... strætó ! Ég hef ekkert út á strætó að setja enda hefur hann komið mér á milli staða (enn slysalaust) hingað til. Leið 12 nota ég mest til að komast í Mjóddina í Hugarafl. Strætó..... tvennt sem má ekki gera í strætó, annað er það að þú  mátt ekki tala við vagnstjóra í akstri "viðræður við vagnstjóra í akstri BANNAÐAR", ekkert mál flestir virða það, nema kannski aðrir vagnstjórar sem fá far ;) Annað..... í strætó má ekki tala í síma!  Það er sagt að það trufli aðra farþega sem hafa  ekki áhuga á að hlusta á persónuleg mál annara. Ég myndi frekar segja að það trufli vagnstjórann þar sem að hann er svo forvitinn að hann á erfitt með að keyra á meðan hann reynir að hlusta á farþegann í símanum ræða persónuleg mál kunningja sinn og sé þess vegna meiri hætta á árekstri eða öðru umferðaróhappi. Vil samt ítreka að ég hef ekkert út á strætó að setja ;o)

Mig langar að minnast á eitt í lokin..... mér finnst óeðlilega mikið af krummum/hröfnum í Reykjavík.... er þetta vitleysa í mér eða hefur Reykjavík alltaf verið stórt krummaskuð og ég hef bara aldrei tekið eftir því áður ? Ég er ekki frá því að það sé álíka mikið af krummum og tælendingum í Breiðholtinu, ég vil endilega taka það fram hér að ég er ekki með fordóma gagnvart þessu fólki, var bara að reyna að finna eitthvað til að miða við.

Segjum þetta gott og gilt í dag.... efast reyndar um að einvher nenni að lesa þessa rullu mína, en það er ágætt að setjast aðeins niður og blogga. Var eiginlega búin að gleyma því hve gaman var að grípa í pennann (eða tölvuborðið).

Hafið það gott í snjónum, notið tækifærið og verið ung aftur og farið út að búa tl snjókalla og snjóhús, leggist á bakið og búið til engla... hver man ekki eftir því ?? knúsur á liðið. Kv. Linda litla lipurfætta :o)